Czy wypada płakać na pogrzebie? Wywiad z Jackiem Krzysztofowiczem

Borys Kossakowski

15 maja 2015 (artykuł sprzed 9 lat)

Opinie (87)

Na pogrzebach rodzina często prosi, by nie składać kondolencji. Często po to, by odciąć się od bólu.

- Na pogrzebach ludzie są pogrążeni w smutku, ale próbują się trzymać. Są zrozpaczeni, łamie im się głos, ale próbują tego nie okazywać. Otoczenie oczekuje od nich, żeby się "trzymali", bo trzeba żyć dalej, wszyscy sobie jakoś radzą. W ten sposób odcinamy się od emocji: lepiej nie czuć żalu i bólu - mówi Jacek Krzysztofowicz, psychoterapeuta.

Borys Kossakowski: Dlaczego tak trudno pogodzić się nam ze śmiercią bliskiej osoby? Boli strata fizyczna? A może pożegnanie się z pewną iluzją, którą nosimy w głowie?

Jacek Krzysztofowicz - psychoterapeuta, w latach 1988-2012 był dominikaninem w gdańskim klasztorze. Publikuje w magazynie "Charaktery".

Jacek Krzysztofowicz: Od momentu, kiedy pojawiamy się na świecie, tylko jedno wiemy na pewno. Że umrzemy. Paradoksalnie nie ma nic bardziej sprzecznego z instynktem samozachowawczym niż śmierć. Nie ma więc prostej metody "wmontowania" śmierci w życie. Powiem więcej: całe życie to w zasadzie obrona przed świadomością, że jesteśmy śmiertelni. Próbujemy tę myśl oswoić. Ale w pełni zgodzić się na śmierć - to w zasadzie niemożliwe. Czasami poprzez budzenie nadziei na szczęśliwe życie wieczne pomaga w tym religia. Czasami potrafi ona wręcz zachęcić do śmierci. Tragicznym tego przykładem są samobójcy wysadzający się w powietrze w imię Boga.

Na pogrzebach:

często płaczę i bardzo przeżywam chciałabym/chciałbym coś przeżyć, ale czasem nie wiem "jak" nie przeżywam - czuję, że coś jest we mnie zablokowane nie mam potrzeby przeżywania emocji

Dodajmy, że jest to imię źle pojmowane i duchowni islamscy potępiają samobójców. Ale wróćmy do naszej kultury. Przypominam sobie, że na pogrzebie mojej babci płakałem jak bóbr, choć wydawało mi się, że nie jestem z nią aż tak związany.

Życie ludzkie to pasmo strat. Większość nie jest bardzo bolesna, bo puste miejsce można czymś wypełnić. Ale utrata bliskich osób jest wyjątkowo trudna. Jeśli pan płakał, to był pan pewnie bardzo związany z babcią. Albo uległ pan zbiorowym emocjom.

Nie przypominam sobie, żeby więcej osób płakało. Może większość zebranych przeżyła już tę śmierć wcześniej?

Albo stłumiła swoje emocje. Myślę, że tradycyjny obrządek pochówku służy jednak temu, żeby emocje przeżywać. Bo łatwiej jest przeżywać wspólnie. To dotyczy zarówno emocji negatywnych jak i pozytywnych, czego możemy doświadczyć np. podczas masowych wydarzeń sportowych.

Czyli płacz jest zdrowy?

Gruczoły łzowe są naturalnym wyposażeniem organizmu. Płacz służy rozluźnianiu napięcia w ciele. Można płakać z bólu, ze śmiechu i ze złości. W zasadzie każda silna reakcja emocjonalna może wywołać płacz. Ale wracając do sytuacji pogrzebu: w przypadku, gdy pojawiają się silne emocje, a na pogrzebie przeważnie się takie pojawiają, to podejmujemy decyzję: pokazać emocje czy je zdusić. Przeważnie podejmujemy ją nieświadomie, zgodnie z tym, czego zostaliśmy nauczeni w dzieciństwie. Jeśli więc wybieramy tłumienie emocji, to jesteśmy jak wulkan, w którym się piekli lawa. Nie ma ona dokąd ujść, bo krater jest zatkany. Próbujemy na siłę utrzymać emocje, ale sił nam kiedyś zabraknie. I eksplozja wulkanu może pojawić się dużo później i bez związku z wydarzeniem. Może więc w pana przypadku był to jakiś starszy płacz, niewyrażony wcześniej.

Z emocjami nie radzimy sobie tak łatwo. Ludzie oświeceni, tacy jak Budda czy Chrystus, uczyli nas, żeby emocje wyrażać w sposób świadomy, ale w rzeczywistości...

... ależ to nie jest kwestia tego, żeby być Chrystusem, tylko kwestia treningu w gronie rodziny. Najczęściej emocje są lekceważone. Dzieci mają się dobrze uczyć w szkole i być grzeczne. Szybko się więc uczymy, że nie mamy prawa do przeżywania emocji: smutku, lęku, złości. Wiadomo: chłopaki nie płaczą. A w przypadku dziewczynek: złość piękności szkodzi. Chłopcy więc na ogół są odcięci od możliwości wyrażania bólu czy smutku, a dziewczynki od złości. Byłoby bardzo dobrze, gdyby w szkole były zajęcia z psychoedukacji, żebyśmy się uczyli, czym są emocje, do czego służą, jak je przeżywać. To by nam wiele w życiu ułatwiło.

Ludzie zawsze mieli problem z emocjami?

Myślę, że kiedyś ludzie mieli lepszy dostęp do nich. W Ewangelii pisze się o płaczu Chrystusa, a dziś? Czy czytał pan kiedyś, że ktoś ważny, na przykład prezydent, się rozpłakał?

Nie.

Kiedyś na pogrzebach zatrudniano płaczki, żeby wywołać nastrój rozpaczy, dać upust rozpaczy. Potem jest łatwiej wrócić do równowagi. Warto pozwalać sobie czuć. Własne uczucia są najlepsze. Choć często idą nam pod włos. Na pogrzebach ludzie są pogrążeni w smutku, ale próbują się trzymać. Są zrozpaczeni, łamie im się głos, ale próbują tego nie okazywać. Otoczenie oczekuje od nich, żeby się "trzymali", bo trzeba żyć dalej, wszyscy sobie jakoś radzą. W ten sposób odcinamy się od emocji: lepiej nie czuć żalu i bólu. Te uczucia wprawdzie próbują się przebić, jakoś uzewnętrznić, ale intelekt dominuje nad nimi, zabija je, a raczej zamraża, nie pozwalając im zaistnieć. Zamieniają się one wtedy jakby w bryły lodu - obciążają nas, i czasem - w końcu, zupełnie niespodziewanie - rozmarzają. Bo nie zostały przeżyte, kiedy była na to pora.

I jak się rozmrażają, to płyną w postaci łez.

Emocje nie wyparowują, wszystko w nas zostaje. Jeśli dziecko jest zaopiekowane, czyli ma to, czego mu potrzeba, to idzie się bawić. W przeciwnym wypadku płacze. Z emocjami jest tak samo. Trzeba się nimi zaopiekować.

Czyli?

Pozwolić im istnieć. Czuć. Na boisku sportowym, jak ktoś jest faulowany, to wkracza fizjoterapeuta, zamraża, blokuje ból, a zawodnik przestaje go czuć. Ale ból wróci i to mocniejszy.

Często na pogrzebach rodziny proszą o nieskładanie kondolencji. Czy to znów tłumienie emocji?

To rzeczywiście dość powszechna praktyka. I rzeczywiście służy odcięciu od emocji. Dajmy spokój, idźmy stąd. Ale z drugiej strony: jeśli chcemy podejść i złożyć kondolencje, to co w zasadzie powiedzieć? Nie ma rytualnych zachowań, zwyczaje związane z pogrzebami zostały zapomniane. W przeżywaniu emocji konieczna jest autentyczność, a jeśli po kolei każdy wydusza sztuczne zdania składając kondolencje, to skutek będzie opłakany.

Kiedyś rytuały były silnie skodyfikowane. Każdy wiedział, co, jak i kiedy trzeba zrobić, powiedzieć.

Dawne czasy charakteryzowały się tym, że ludzie w ogóle mieli mało wyborów. Od urodzenia poruszali się określonymi drogami. Kiedyś wszyscy robili to samo - teraz każdy może inaczej, po swojemu. Mogę podejść i powiedzieć co chcę. Tylko co?

Mogę robić, co chcę, tylko nie wiem, czego chcę.

Wie pan, jaki jest najbardziej dramatyczny moment pogrzebu? Kiedy zaczyna się zasypywanie grobu. Pierwsze szufle ziemi z głuchym łoskotem spadają na wieko trumny... Ten odgłos mało kogo pozostawia obojętnym. Ale teraz na pogrzebach dół pokrywa się specjalną siatką, na którą składa się kwiaty, a zasypanie grobu odbywa się później, kiedy żałobnicy już dawno opuszczą cmentarz. Albo w ogóle nie ma trumny, tylko urna. Wszystko po to, żeby ból wyeliminować z pogrzebu. Ale jeśli pożegnaliśmy kogoś bliskiego, to on i tak przyjdzie.

Jak przeżywać żal w sposób "zdrowy" - nie wpadając w depresję?

Żal po stracie to nie jest depresja. Depresja to smutek nieadekwatny do wywołującej go przyczyny. A rozpacz po stracie bliskiego jest reakcją adekwatną. Przeżywanie jej to jak długotrwałe przeprawianie się przez szeroką rzekę. Dotarcie na drugi brzeg trwa na ogół około roku. Depresję natomiast można porównać do bycia nagle wrzuconym do głębokiego i ciemnego jeziora, w którym nie sposób określić kierunku, w którym należy płynąć, by się uratować. Innymi słowy: żałoba po stracie to kielich goryczy, który trzeba wypić. Póki nie zostanie wypity, żałoba się nie skończy. Nie da się go wypić jednym haustem. To musi zająć trochę czasu. O depresji możemy mówić, gdy w wyniku działania emocji komuś załamuje się linia życia: praca, rodzina. Ale ktoś, kto przeżywa na bieżąco swoje emocje, jest w stanie sobie poradzić z jednorazową, naturalną stratą, jaką jest śmierć, zwłaszcza jeśli ma wsparcie bliskich.

Podczas stypy często panuje wesoła atmosfera. Moja mama mówiła mi zawsze, że to dlatego, że ludzie się cieszą, że żyją.

To chyba jest prawda. To co na przykład w Gdańsku nazywa się stypą, na Mazowszu nazywają konsolacją. To od łacińskiego "consolatio" - pocieszenie. Stypa ma charakter powrotu do życia. Spotkaliśmy się ze śmiercią, ale żyjemy i będziemy żyć dalej. Żałoba nie polega na zanurzaniu się w śmierć, nie chodzi o to, żeby umrzeć za życia. Mamy się życiem cieszyć. Ta konsolacja mówi: śmierć nie jest powodem do bezdennej rozpaczy. Mamy żyć. Życie płynie, rodzina trwa, ktoś odszedł, ale ktoś inny się pojawi na jego miejsce.

Pogrzeb to rodzaj pożegnania...

Tak, ale paradoksalnie nie jest potrzebny zmarłemu. Zmarły nic nie potrzebuje. Pogrzeb jest dla bliskich i nie przypadkiem dzieje się to w zbiorowości, bo przeżywanie emocji, jak już mówiliśmy, łatwiejsze jest w grupie. Choć i tak trudne - po omacku szukamy swoich metod na wyrażanie emocji.

Wiele osób po śmierci bliskiej osoby mówi - to stało się tak nagle. Nie zdążyłem powiedzieć jej lub mu, że ją kocham. Jak wiele dla mnie znaczyła. Co w takich wypadkach robić?

Odpowiedzieć jest bardzo prosta: powiedzieć to. Nie mamy pewności, że nas słyszy, ale nie mamy pewności, że nas nie słyszy. Jak mamy potrzebę, żeby mówić, trzeba to mówić. Zarówno te przyjemne rzeczy, jak i te bolesne. Odwiedzanie grobów bliskich to dobry czas i miejsce na rozmowę z nimi. Także o trudnych sprawach.

Borys Kossakowskib.kossakowski@trojmiasto.pl

Wywiady

Dr Barbara Sobczak: Warszawa, Dubaj, a teraz Gdańsk (68 opinii)
Kto może wstrzyknąć botoks? (47 opinii)
Nowy szef pomorskiego sanepidu w pierwszym wywiadzie: "Zagrożenie nie ustąpiło" (58 opinii)

Opinie (87) ponad 10 zablokowanych

Sortowanie
- Od najnowszych
- Od najstarszych

Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-05-17 12:50

Nie wstydzić się wiedzieć (2)

To co zostało tu powiedziane dotyczy całej ludzkiej sfery życia ,które polega przecież na ciągłym umieraniu i wiedza przekazana w tym wywiadzie może posłużyć każdemu w każdym wieku i sytuacji ,która wymaga powrotu do równowagi.Są tu cenne wskazówki do przyjęcia i stosowania.Dziękuję i pozdrawiam bardzo ciepło J.Krzysztofowicza.

Bożena
9 lat
- 5 8
Twoja opinia

Zmień treść

To co zostało tu powiedziane dotyczy całej ludzkiej sfery życia ,które polega przecież na ciągłym umieraniu i wiedza przekazana w tym wywiadzie może posłużyć każdemu w każdym wieku i sytuacji ,która wymaga powrotu do równowagi.Są tu cenne wskazówki do przyjęcia i stosowania.Dziękuję i pozdrawiam bardzo ciepło J.Krzysztofowicza.
Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2015-05-18 07:56
  
  Nie są cenne te, które przeczą temu co jest napisane w Biblii (1)
  
  9 lat
  - 0 1
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  Regulamin dodawania opinii
  - Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
    2015-05-18 08:13
    
    myślisz, że każdego obchodzi biblia?
    
    ninurta
    9 lat
    
    0 1
    
    Twoja opinia
    
    Zmień treść
    
    myślisz, że każdego obchodzi biblia?
    Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-05-15 09:02

(3)

Cieszę, że pan Jacek ma się dobrze w "cywilu". To mądry, stabilny emocjonalnie człowiek, czego nie można powiedzieć o wielu terapeutach.

Ewa
9 lat
- 40 19
Twoja opinia

Zmień treść

Cieszę, że pan Jacek ma się dobrze w "cywilu". To mądry, stabilny emocjonalnie człowiek, czego nie można powiedzieć o wielu terapeutach.
Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2015-05-15 09:12
  
  co to znaczy "stabilny emocjonalnie"? (1)
  
  nie zapominajmy, że był przez połowę życia osobą duchowną, że złożył śluby wieczyste i je potem złamał (publikując jednocześnie swoją odezwę nt. nieokreślonego przedmiotu "miłości" w internecie?)
  
  9 lat
  - 15 12
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  nie zapominajmy, że był przez połowę życia osobą duchowną, że złożył śluby wieczyste i je potem złamał (publikując jednocześnie swoją odezwę nt. nieokreślonego przedmiotu "miłości" w internecie?)
  Regulamin dodawania opinii
  - Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
    2015-05-17 14:25
    
    no i? ludzie się zmieniają, a oznaką stabilności może być również świadome podejmowanie trudnych decyzji
    
    ninurta
    9 lat
    
    6 1
    
    Twoja opinia
    
    Zmień treść
    
    no i? ludzie się zmieniają, a oznaką stabilności może być również świadome podejmowanie trudnych decyzji
    Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2015-05-15 10:44
  
  oj, rady tego pana gdy jeszzce był zakonnikiem
  
  bywały żenujące
  
  słuchaczka rad niegdyś
  9 lat
  - 8 9
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  bywały żenujące
  Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-05-15 18:29

temu panu już dziękujemy (2)

To nie jest przestrzeń dla pana. Proszę pozostać w Łodzi. Proszę już nie hipnotyzować ludzi, uwodzić niskim, tym razem intelektem swojej osobowości. Proszę dokończyć swoją terapię tym razem już bez angażowania społeczeństwa. Proszę zaleczyć wszystkie swoje rany, ale nie kosztem innych. Proszę brać energię, ale już z gniazdka elektrycznego i tylko do oświetlenia pomieszczenia. Pana duszpasterzowanie dobiegło końca, a zawód psychoterapeuty ma wymiar indywidualny, osobisty i prywatny. Dowiedzenia.

Jan Dolny
9 lat
- 34 14
Twoja opinia

Zmień treść

To nie jest przestrzeń dla pana. Proszę pozostać w Łodzi. Proszę już nie hipnotyzować ludzi, uwodzić niskim, tym razem intelektem swojej osobowości. Proszę dokończyć swoją terapię tym razem już bez angażowania społeczeństwa. Proszę zaleczyć wszystkie swoje rany, ale nie kosztem innych. Proszę brać energię, ale już z gniazdka elektrycznego i tylko do oświetlenia pomieszczenia. Pana duszpasterzowanie dobiegło końca, a zawód psychoterapeuty ma wymiar indywidualny, osobisty i prywatny. Dowiedzenia.
Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2015-05-16 20:42
  
  Spadaj frustracie! (1)
  
  w oparach absurdu
  9 lat
  - 1 15
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  Regulamin dodawania opinii
  - Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
    2015-05-17 11:39
    
    powodzenia
    
    szczęścia i pomyślności
    
    Yogi
    9 lat
    
    10 1
    
    Twoja opinia
    
    Zmień treść
    
    szczęścia i pomyślności
    Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-05-17 10:03

jeszcze niedlugo tvn nam bedzie mowil czy wolno plakac na pogrzebie i jak robic kupe,coraz podlej w tym dzikim kraju

9 lat
- 3 1
Twoja opinia

Zmień treść

jeszcze niedlugo tvn nam bedzie mowil czy wolno plakac na pogrzebie i jak robic kupe,coraz podlej w tym dzikim kraju
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-05-15 09:24

Dziwne... (6)

Tyle lat był duchownym, a w tym wywiadzie nie wspomina ani słowem o tym, że jako osoba wierząca ufa, że przecież kiedyś naszych bliskich spotkamy... wspomina jedynie o religii jako o "narzędziu" radzenia sobie ze stratą,... a nie mówi nic o samej wierze...

dana
9 lat
- 45 28
Twoja opinia

Zmień treść

Tyle lat był duchownym, a w tym wywiadzie nie wspomina ani słowem o tym, że jako osoba wierząca ufa, że przecież kiedyś naszych bliskich spotkamy... wspomina jedynie o religii jako o "narzędziu" radzenia sobie ze stratą,... a nie mówi nic o samej wierze...
Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2015-05-15 09:34
  
  może dlatego porzucił habit? (2)
  
  być może nie spotkał Boga w swoim życiu (a tyle lat innym o nim opowiadał z ambony...)
  
  9 lat
  - 23 5
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  być może nie spotkał Boga w swoim życiu (a tyle lat innym o nim opowiadał z ambony...)
  Regulamin dodawania opinii
  - Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
    2015-05-16 14:31
    
    (1)
    
    bo wiara to wiara, a religia to religia - dwie różne sprawy. Można głęboko wierzyć, ale nie uczestniczyć w grupowych rytuałach i instytucjach związanych z tą wiarą.
    
    9 lat
    
    4 2
    
    Twoja opinia
    
    Zmień treść
    
    bo wiara to wiara, a religia to religia - dwie różne sprawy. Można głęboko wierzyć, ale nie uczestniczyć w grupowych rytuałach i instytucjach związanych z tą wiarą.
    Regulamin dodawania opinii
    - Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
      
      2015-05-16 21:19
      
      Nie żyjąca już moja babcia
      
      Bardzo głęboko wierząca kobieta mówiła, że modlić można się wszędzie i wcale nie trzeba w związku z tym chodzić do kościoła.
      Bywała w kościele z okazji świąt i innych okoliczności jak pogrzeby, śluby, a modliła się w domu, parku i wszędzie gdzie miała na ten czyn ochotę.
      W związku z tym zastanawiam się czy jest w tym swoim niebie wraz z katolikami, którzy pędzili do kościoła w każdą niedzielę?
      
      Marek
      9 lat
      
      3 2
      
      Twoja opinia
      
      Zmień treść
      
      Bardzo głęboko wierząca kobieta mówiła, że modlić można się wszędzie i wcale nie trzeba w związku z tym chodzić do kościoła. Bywała w kościele z okazji świąt i innych okoliczności jak pogrzeby, śluby, a modliła się w domu, parku i wszędzie gdzie miała na ten czyn ochotę. W związku z tym zastanawiam się czy jest w tym swoim niebie wraz z katolikami, którzy pędzili do kościoła w każdą niedzielę?
      Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2015-05-15 10:46
  
  może stracił wiarę (1)
  
  chyba zbyt uciekł w filozofię
  
  9 lat
  - 11 2
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  chyba zbyt uciekł w filozofię
  Regulamin dodawania opinii
  - Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
    2015-05-15 13:43
    
    raczej w psychologię
    
    9 lat
    
    5 0
    
    Twoja opinia
    
    Zmień treść
    
    Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2015-05-15 10:53
  
  metoda ustawień Hellingera to nie filozofia
  
  to szarlataństwo... zagubił się były o. Jacek
  
  9 lat
  - 12 5
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  to szarlataństwo... zagubił się były o. Jacek
  Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-05-15 13:54

mama jest tylko jedna (1)

Ja płakałam na pogrzebie swojej mamy i płaczę do dziś. Myślę o niej , czy wszystko zrobiłam żeby ją ratować . Minęło 9 lat , a ja nie mogę się pogodzić że odeszła nagle , cicho.

graza
9 lat
- 8 3
Twoja opinia

Zmień treść

Ja płakałam na pogrzebie swojej mamy i płaczę do dziś. Myślę o niej , czy wszystko zrobiłam żeby ją ratować . Minęło 9 lat , a ja nie mogę się pogodzić że odeszła nagle , cicho.
Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2015-05-16 18:06
  
  dziwi mnie, że ludzie mówią o płakaniu jakby to było coś wyjątkowego
  
  jedni płaczą codziennie,
  inni nie płaczą na pogrzebach, ale nie znamy ich serc, nie wiemy jak przeżywają
  
  9 lat
  - 0 0
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  jedni płaczą codziennie, inni nie płaczą na pogrzebach, ale nie znamy ich serc, nie wiemy jak przeżywają
  Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-05-15 10:04

Ja płaczę na każdym pogrzebie (2)

Nie potrafię powstrzymać się od emocji. Nawet nie tyle własnych, co współodczuwanych. Idę na pogrzeb dalekiej ciotki, matki kolegi i ryczę jak widzę
smutek bliskich osoby żegnanej. Pogrzeby są smutne, bo są pożegnaniem, ale o ile łatwiej żegna się ludzi, starszych.... Żal i smutek jest duży ale pogodzenie się ze śmiercią dużo łatwiejsze. I jak Jacek mówi o żałobie jako przeprawieniu się przez szeroką rzekę, to śmierć dziecka jest dla mnie jest wylądowaniem na bezkresnym oceanie.

nina
9 lat
- 13 1
Twoja opinia

Zmień treść

Nie potrafię powstrzymać się od emocji. Nawet nie tyle własnych, co współodczuwanych. Idę na pogrzeb dalekiej ciotki, matki kolegi i ryczę jak widzę smutek bliskich osoby żegnanej. Pogrzeby są smutne, bo są pożegnaniem, ale o ile łatwiej żegna się ludzi, starszych.... Żal i smutek jest duży ale pogodzenie się ze śmiercią dużo łatwiejsze. I jak Jacek mówi o żałobie jako przeprawieniu się przez szeroką rzekę, to śmierć dziecka jest dla mnie jest wylądowaniem na bezkresnym oceanie.
Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2015-05-15 11:08
  
  to nie jest przyjemne dla innych wiec powinnas sie powstrzymywac (1)
  
  9 lat
  - 1 3
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  Regulamin dodawania opinii
  - Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
    2015-05-16 17:58
    
    Ja alergicznie reaguje na takie osoby. Nie wytrzymukesz napiecia - nie idz na pogrzeb. To nie obowiazek. Ale lamentujaca osoba smarkaniem swym burzaca spokoj mnie wrecz zlosci. Skupia na sobie uwage. I często odbiera swym lamentem innym osobom mozliwosc pelnego pozegnania się z bliska osoba. Pelna jednak szacunku jestem dla tych osob, ktore jak czuja ze już nie daja rady to potrafia odejsc na bok, przeczekac az fala emocji przejdzie i wrocic. Kazdy ma do tego prawo, ok, ale szopki melodramatycznej nie znosze.
    
    9 lat
    
    0 1
    
    Twoja opinia
    
    Zmień treść
    
    Ja alergicznie reaguje na takie osoby. Nie wytrzymukesz napiecia - nie idz na pogrzeb. To nie obowiazek. Ale lamentujaca osoba smarkaniem swym burzaca spokoj mnie wrecz zlosci. Skupia na sobie uwage. I często odbiera swym lamentem innym osobom mozliwosc pelnego pozegnania się z bliska osoba. Pelna jednak szacunku jestem dla tych osob, ktore jak czuja ze już nie daja rady to potrafia odejsc na bok, przeczekac az fala emocji przejdzie i wrocic. Kazdy ma do tego prawo, ok, ale szopki melodramatycznej nie znosze.
    Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-05-15 09:22

Płakać na pogrzebie? (1)

Ja zawsze gram na fujarce i z resztą śpiewamy szanty.

9 lat
- 33 4
Twoja opinia

Zmień treść

Ja zawsze gram na fujarce i z resztą śpiewamy szanty.
Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2015-05-16 14:30
  
  nooo i kolega gra na d_pie bo to znany flatulista
  
  9 lat
  - 0 0
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  nooo i kolega gra na d_pie bo to znany flatulista
  Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-05-16 13:59

pacze i oczom nie wieže

Jak nasz kochany Borysem spłodzi pomysł na artykuł na trójmiasto.pl to albo poziom rozporka ( dawno nie bylo...) albo dylemat plakac-nie płakać, oto jest pytanie.... No porażka jakas, skąd tacy ludzie się biora....???
Intelektualne DNO !

on
9 lat
- 10 5
Twoja opinia

Zmień treść

Jak nasz kochany Borysem spłodzi pomysł na artykuł na trójmiasto.pl to albo poziom rozporka ( dawno nie bylo...) albo dylemat plakac-nie płakać, oto jest pytanie.... No porażka jakas, skąd tacy ludzie się biora....??? Intelektualne DNO !
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-05-16 10:47

autoreklama

Czyżby Jacek planował przenosiny do Trójmiasta?

parafianka
9 lat
- 5 10
Twoja opinia

Zmień treść

Czyżby Jacek planował przenosiny do Trójmiasta?
Regulamin dodawania opinii