Wciąż nie ma przełomu w sprawie zaginionego w październiku trójmiejskiego chirurga Michała Kąkola. Choć policja i prokuratura wciąż prowadzą poszukiwania, to nie trafiono na żaden nowy ślad. O pomoc w tych poszukiwaniach apelują przyjaciele zaginionego, w tym prof. Tomasz Zdrojewski. To jeden z największych polskich ekspertów w sprawie nadciśnienia, a prywatnie nauczyciel, współpracownik i przyjaciel Michała Kąkola.
W ostatnich dniach z naszą redakcją kontaktowali się także przyjaciele Michała Kąkola ze środowiska naukowego i lekarskiego, apelujący po raz kolejny do wszystkich, którzy mogą mieć informacje na temat zaginionego, o pomoc w śledztwie.
Z jednym z przyjaciół Michała Kąkola, prof. Tomaszem Zdrojewskim, kierownikiem Zakładu Prewencji i Dydaktyki Katedry Nadciśnienia Tętniczego i Diabetologii Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, a do niedawna przewodniczącym Komitetu Zdrowia Publicznego PAN, rozmawiamy nie tylko o samym zaginięciu doktora Kąkola, ale także o jego - nie do końca znanych opinii publicznej - naukowych osiągnięciach i zasługach.
Panie profesorze, sam zgłosił się pan do naszej redakcji z propozycją rozmowy, która przypominałaby o poszukiwaniach Michała Kąkola, a także pozwalała naszym czytelnikom poznać go od innej strony. Dlaczego?
Sprawa zaginięcia Michała jest moim zdaniem sprawą ekstremalnie ważną, bo sam Michał jest osobą, która - i jako człowiek, i jako lekarz - wybija się ponad wszelkie standardy. Przez całe życie był oddany ludziom. Jako członek zespołu zawsze na pierwszym miejscu stawiał pracę zespołową. Jako lekarz robił wszystko dla chorych, a pacjenci go za to uwielbiali. Teraz on potrzebuje pomocy, trzeba mu ją dać. Był moim studentem, później moim współpracownikiem i kolegą, uznaliśmy więc z całym zespołem, że tak możemy pomóc w tej sprawie.
Jak poznał pan doktora Kąkola?
To był rok 1995 albo 1996. Michał był na trzecim roku studiów i trafił na moje zajęcia. Już wtedy dał się poznać jako bardzo żywy intelektualnie i sympatyczny człowiek. Chwilę później, jako Akademia Medyczna, podeszliśmy do bardzo odważnego badania, które nosiło nazwę NATPOL i dotyczyło nadciśnienia tętniczego w Polsce. To było pierwsze w historii ogólnopolskie badanie, w którym na grupie reprezentacyjnej badano, ilu naszych rodaków cierpi na nadciśnienie. Przygotowywaliśmy to wszystko z duszą na ramieniu. Trzeba było wytypować odpowiednią grupę do badań, przeszkolić na miejscu, czyli w całym kraju, pielęgniarki. Było to ogromne przedsięwzięcie, które Michał, wciąż będą tylko studentem, w zasadzie uratował.
W jaki sposób się to stało?
W dwóch województwach, w małopolskim i w dolnośląskim, badanie w zasadzie stanęło. Pielęgniarki, które brały udział w projekcie, praktycznie się poddały. W małopolskim problemem było to, że do wszystkich wylosowanych osób, które miały stanowić grupę reprezentacyjną, trzeba było pójść, a te osoby musiały zgodzić się na badanie. I wiele osób się nie zgadzało. Michał zdecydował się pojechać na miejsce, ponownie przeszkolić każdą z pielęgniarek, opracował nowe procedury i wszystko ruszyło.
A w województwie dolnośląskim?
W samym Wrocławiu problemem było to, że część wylosowanych osób mieszkała w dzielnicach, które bardzo ucierpiały na skutek pamiętnej powodzi, a niektóre dodatkowo można było określić jako niebezpieczne. Wytypowane osoby mieszkały np. w tzw. melinach. I znów Michał sam pojechał na miejsce i nawet gdy osoby miejscowe mówiły mu, że to nie do końca bezpieczne, sam chodził z pielęgniarkami i pomagał im realizować badania. Uratował w ten sposób ciągłość całego projektu. Jeśli dobrze pamiętam, w tych dwóch "kryzysowych" województwach dzielnie pomagała mu i realizowała badania również jego przyszła żona - Kinga, która też była moją studentką.
To wszystko działo się, gdy wciąż był studentem?
Tak. Kiedy skończył studia i był u nas na stażu, zaproponowałem mu, aby napisał o tym badaniu. I faktycznie, w piśmie "Gerontologia Polska" w 1999 roku ukazał się jego artykuł dotyczący nadciśnienia tętniczego u starszych Polaków. I był to chyba pierwszy w Polsce artykuł, w którym podniesiono ten problem w takiej formie. Proszę pamiętać, że to był czas, gdy niektórzy epidemiolodzy niechętnie patrzyli na takie badania, bo tendencja była taka, że nadciśnienia u starszych osób, jeśli nie było bardzo wysokie, nie trzeba leczyć. Michał dał sobie jednak radę i na konferencjach naukowych wypunktował ten pogląd.
Ostatecznie został jednak chirurgiem.
Zaproponowałem mu, aby dalej zajął się tym tematem i napisał z tego doktorat. Nie był jednak chętny. Powiedział mi wprost: "Nie, wiesz, ja chcę być chirurgiem. Jak zrobię doktorat, to z chirurgii". I tak zrobił. To było powołanie. Miał przy tym ogromną smykałkę do czynności manualnych, więc spełnił swoje marzenie. Myślę, że kilka miesięcy przed zaginięciem był już uznawany za jednego z czołowych ekspertów w swojej dziecinie. We wrześniu spotkałem go na jednym z sympozjów naukowych, a dzień przed zaginięciem przeprowadzał pokazowe operacje w Kielcach.
Wygląda więc na to, że wszystko w jego życiu zawodowym układało się idealnie. Ma pan jakąś teorię dotyczącą jego zaginięcia?
Poszukiwania zaginionego chirurga Michała Kąkola. Film z 20 października
Wolałbym żadnych teorii nie formułować. Jestem człowiekiem doświadczonym i miałem już styczność z różnymi dramatami, także w przypadku moich bliskich i przyjaciół. Jedno jednak mogę powiedzieć: w ostatnich tygodniach i dniach przed zaginięciem Michała - raz w Poznaniu i raz w Sopocie - spotykałem się z nim sam na sam. Podczas tych spotkań nie widziałem u niego żadnych symptomów kryzysu ani objawów depresyjnych. Wręcz przeciwnie. Rozmawialiśmy o jego dzieciach, snuliśmy plany. Nie było tam nic, co budziłoby mój niepokój i mogło sugerować, że może chcieć zrobić sobie coś złego. Ale, jak mówię, jestem na tyle doświadczonym człowiekiem, że wiem, iż to niczego nie przesądza.
Samo zaginięcie doktora Kąkola musiało być dla pana trudnym momentem. Zaangażował się pan w jego poszukiwania?
Od pierwszego dnia, gdy przyszła wiadomość o zaginięciu Michała, z żoną i przyjaciółmi pomagaliśmy przeszukiwać całą okolicę. Jesteśmy w kontakcie z rodziną Michała. I cały czas mamy nadzieję, że się odnajdzie. Myślę zresztą, że taką nadzieję ma całe środowisko medyczne. Bardzo wiele osób angażuje się w pomoc. I nie dziwi mnie to. Michał po prostu na tę pomoc zasłużył.
Policja wciąż czeka na sygnały w sprawie doktora Michała Kąkola
46-letni Michał Kąkol ostatni raz był widziany w sobotę, 16 października, około godz. 22, na ul. Łokietka w Sopocie. Według nieoficjalnych informacji zejść miał w kierunku plaży ul. Polną. Dotąd lekarz nie wrócił do domu ani nie skontaktował się z najbliższymi.
Poszukiwany jest szczupłej budowy ciała, ma ok. 180 cm wzrostu, oczy koloru zielonego i krótkie blond włosy z widoczną łysiną. W dniu zaginięcia ubrany był w długi ciemny płaszcz, sweter w serek w kolorze rdzy, T-shirt koloru szarego z emblematem roweru na wysokości klatki piersiowej, granatowe spodnie dresowe i buty trekkingowe w kolorze khaki.
Informacje o zaginionym można przekazać telefonicznie, dzwoniąc pod numer tel. 47 742 62 22 (oficer dyżurny) lub pod numer alarmowy 112.
Basiu, może idź leczyć swoje kompleksy pod innym artykułem, ok?
2 lata
114
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2021-11-20 09:02
(4)
Już wiadomo, dla kogo są te napisy w "Dlaczego Ja?", że to mechanik lat 35, czy tam adwokat lat 49. Ludzie! Ogarnijcie się! To płakanie, jak bardzo szkoda lekarza chirurga jest żałosne. Jak zginie człowiek odgarniający błoto z drogi przy wyjeździe z budowy, to co? Nie trzeba go szukać z równie wielkim zaangażowaniem? Większość tutaj komentujących to chyba same stare baby z przed telewizora. Inaczej nie potrafię sobie tego wytłumaczyć.
2 lata
3214
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2021-11-20 10:37
Po czym wywnioskowałeś, że ktoś nie płacze za osobą pracującą fizycznie? Mnie porusza każda opisana na tym portalu zbrodnia, zaginięcie. Sęk w tym, że wszyscy wiemy jakie są terminy u lekarzy, zniknięcie tego akurat onkologa odbieraj nadzieję na przeżycie wielu osobom.
2 lata
57
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2021-11-20 10:50
Masz kompleksy gościu
2 lata
25
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2021-11-21 10:54
(1)
Jakby znałaś tego człowieka, nie pisałaś by takich bzdur.
2 lata
13
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2021-11-21 20:09
Jeszcze raz, tym razem po polsku...
2 lata
30
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2021-11-20 09:05
miesiac temu ...a szukaja na plazy (6)
ludzie, jestem z rodziny tutejszych rybakow, morze oddaje ciala w max 2 tygodnie. no chyba, ze ma kto betonowe buty
jas
2 lata
443
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2021-11-20 09:20
(1)
...pewnie z reguły tak jest, jeśli masz na co dzień do czynienia z morzem, ale np. ciało zaginionej w lutym, kilka lat temu, pani z Gdyni, odnaleziono po około 2 m-cach..
Ala
2 lata
110
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2021-11-20 18:30
To prawda. Na Helu po ok 2 mc.
2 lata
40
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2021-11-20 09:46
Prądy przybrzeżne potrafią działać i o jak (1)
Wrzucona butelka w Sopocie odnajdzie się po miesiącach na Łotwie
,
2 lata
101
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2021-11-20 09:57
ciało to nie butelka
2 lata
14
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2021-11-20 14:27
Nieprawda (1)
I.Kitowska z Gdyni przygotowywała sobie kakao i nagle wyszła z domu. Bez telefonu, dokumentów i paczki papierosów, z którą się nigdy nie rozstawała.Wypłynęła po 2 miesiącach na Helu. Uznano śmierć za samobójczą, choć dalibóg nie miała powodu, by targnąć się na swoje życie. Była szanowaną pedagożką, dyrektorką przedszkola.
2 lata
191
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2021-11-21 23:03
Peda kim?
2 lata
52
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2021-11-20 09:17
polska policja
hahahah
2 lata
177
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2021-11-20 09:25
Nie wierzę (7)
Może on i był dobrym człowiekiem, ale za grosz nie wierzę że jakikolwiek lekarz w Polsce jest bezinteresowny,oddany bezgranicznie,o empatii nie wspomnę! Mam 70 lat i na ten temat mogę dużo powiedzieć! Wystarczy choćaby pójść np. na izbę przyjęć szpitala Kopernik na Kartuskiej w Gdańsku i trafić w łapy chociażby chirurga ortopedy! Takiej znieczulicy,chamstwa i bezczelności to dawno nie widziałam! a jeszcze prymitywne rejestratorki burczące do pacjenta,poprzez pielęgniarki ciągle obrażone! No chyba tam wszyscy pracują za karę!!!
emerytka
2 lata
7030
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2021-11-20 09:34
ja tam trafilem w łapy starego neurologa J. na dyżurze.Okropny facet wszystkim mówił,żeby
udać sie do psychiatry....
2 lata
211
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2021-11-20 10:49
(3)
Moja lekarka pierwszego kontaktu jest ekstra, ostatnio byłam tez na NFZ u laryngologa i tez spotkałam się z profesjonalnym podejściem i co najważniejsze skuteczną terapią. A moja dermatolog to już w ogóle jest klasa sama w sobie. Tak ze współczuje ze masz kiepskie przeżycia, ale można znaleźć dobrych, empatycznych lekarzy.
2 lata
135
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2021-11-20 11:34
Nie empatycznych (1)
Tylko profesjonalnych, bo inaczej ciezko byloby zarabiac
2 lata
81
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2021-11-20 11:37
Jedno nie wyklucza drugiego :)
2 lata
80
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2021-11-20 15:41
Chodzę do ortopedy, który przyjmuje na NFZ, od lat
To człowiek, który pochyla się nad każdym pacjentem, a z racji długoletniej praktyki ( jest już na emeryturze) stawia świetne diagnozy i cudownie leczy. Ma złote ręce i złote serce.
Oczywiście to wyjątek. Ci najlepsi już odeszli, a młodzi w szpitalach szczególnie pod dachami Vincentego a Paulo są całkowicie pozbawieni empatii, posługują się językiem troglodytów.
Dlatego każdy, dobrze wychowany doktor z wiedzą i umidjętnościami zasługuje na uwagę.
2 lata
121
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2021-11-20 16:44
(1)
Chamówa to jest na Smoluchowskiego
2 lata
101
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2021-11-21 23:04
W zabiegowym!
2 lata
20
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2021-11-20 09:34
Przyjaciel Kakola chcial dobrze, bo "odswierzyl" przysychajacy temat. Zawsze ktos moze wniesc cos nowego
Dlatego apeluje o nieusuwanie postow, bo nawet z pozoru niedorzeczny moze byc jakims tropem. Przyjacielowi doktora sugeruje aby nie przejmowal sie zlosliwymi uwagami, ze musial miec romans z zona zaginionego. Wazne, ze zadzialalo i temat znow stal sie goracy.
2 lata
363
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2021-11-20 09:35
(2)
Dlatego nie chce zakładać rodziny. Żona cię zdradzi mąż ucieknie. Dzieci od niemowlaka uzależnione od smartwonuw
2 lata
1719
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2021-11-20 16:45
Skąd te pomysły? Od Ciebie zależy, jaką będziesz miał rodzinę.
2 lata
71
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2021-11-23 16:59
Opcja
Żeby tylko od smartfonów , ech
EN
2 lata
00
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2021-11-20 09:58
Wydaje mi się, że coś jego bardzo mocno tąpneło.
2 lata
300
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2021-11-20 09:59
Może odkrył przekręty w stosowaniu leków na nowotwory i stał się niewygodny dla przemysłu farmaceutycznego?
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy