Z powodu pandemii wirusa SARS-CoV-2 wiosną 2020 r. świat się zatrzymał. Zmusiła nas ona do zmiany planów i wprowadzenia nowych zasad w życiu każdego, bez względu na wiek, pracę i status społeczny. Choć jeszcze w styczniu zapewniano nas, że jesteśmy bezpieczni, po kilkunastu miesiącach bilans zakażeń i zgonów pokazuje, że nikt nie spodziewał się, że wirus zdominuje naszą rzeczywistość. Co koronawirus zmienił w naszym życiu i co z tego okresu wyciągniemy na przyszłość?
tak, w życiu prywatnym
18%
tak, w życiu zawodowym
13%
tak, zarówno w życiu prywatnym, jak i zawodowym
35%
nie odczułe(a)m większych zmian
34%
Pandemia koronawirusa SARS-CoV-2 została ogłoszona 11 marca 2020 r. przez Światową Organizację Zdrowia. Tego samego dnia w wielu krajach, w tym w Polsce, zostały ogłoszone różnego rodzaju środki zapobiegawcze.
Lockdown,
praca zdalna, brak zajęć w szkołach, ograniczenie wydarzeń publicznych, zakaz przemieszczania się - te drastyczne ingerencje w nasze codzienne życie oraz inne obostrzenia wprowadzone na czas pandemii koronawirusa spowodowały, że zmieniły się codzienne nawyki wielu osób, a także życie rodzinne i zawodowe.
Jak się zaczęło?
Na początku roku koronawirus kojarzył nam się z chorobą, z którą zmagają się Chiny. I choć informacje napływające z Wuhan zapewne przerażały niejedną osobę, to nikt nie spodziewał się epidemii w Europie. Obawy jednak skłaniały do specjalnych środków bezpieczeństwa, a każda informacja o potencjalnym zakażonym była kluczowa.
Pierwsza informacja o potencjalnych zakażonych na Pomorzu:
Dwie osoby wracające z Szanghaju na obserwacji w szpitalu zakaźnym
Na początku roku kolejno pojawiające się informacje o możliwych zakażeniach były wykluczane, a eksperci uspokajali, że jesteśmy bezpieczni. Do czasu.
Środa, 4 marca. Na specjalnie zorganizowanej konferencji ówczesny minister zdrowia Łukasz Szumowski poinformował o pierwszym przypadku zakażenia koronawirusem w Polsce. Mężczyzna, który podróżował autobusem z Niemiec do Polski, trafił do szpitala w Zielonej Górze. 66-letni mieszkaniec Cybinki został "pacjentem zero".
Na kolejne zakażenia nie trzeba było długo czekać. 12 marca w szpitalu w Poznaniu zmarła pierwsza ofiara koronawirusa. 56-letnia kobieta, która do szpitala trafiła 9 marca. Z kolei na Pomorzu pierwsze przypadki koronawirusa odnotowano 14 marca -
Koronawirus: dwa przypadki na Pomorzu, trzecia ofiara w Polsce
.
Pojawił się niepokój, wszyscy czekali na kolejne informacje o chorobie COVID-19. W kolejnych dniach czekała nas już panika.
Ze sklepowych półek masowo znikały ryże, makarony i papier toaletowy. W drogeriach brakowało płynów do dezynfekcji, mydeł i rękawiczek.
13 marca wprowadzono stan zagrożenia epidemicznego.
Lockdown zamknął nas w domach
Wstrzymane zostały międzynarodowe połączenia lotnicze i kolejowe. Na granicach odbywały się rygorystyczne kontrole sanitarne. Każdy obywatel wracający z zagranicy musiał poddać się 14-dniowej kwarantannie.
Wprowadzono zakaz zgromadzeń publicznych powyżej 50 osób. Zdecydowano także o tymczasowym zawieszeniu pracy sklepów w galeriach handlowych i ograniczeniu funkcjonowania restauracji, barów i kawiarni, a także placówek kulturalnych. Zamknięto szkoły, przedszkola i uczelnie.
Zostaliśmy sami w domach, nie wiedząc, co przyniosą kolejne dni. Home office jeszcze nigdy nie brzmiał tak źle. W kolejnych dniach pojawiały się już tylko nowe przypadki zakażeń i obostrzenia związane z epidemią. Ograniczenia w przemieszczaniu, dystans społeczny, ograniczenia liczby pasażerów w transporcie zbiorowym. Rząd ograniczył też dostęp do parków, plaż, bulwarów, promenad itd. oraz ustalił maksymalne limity dotyczące liczby klientów w sklepach. Zamknięto część zakładów i sklepów.
Piątek, 3 kwietnia. Miesiąc od pierwszego potwierdzonego przypadku COVID-19 w Polsce mieliśmy już ponad 3 tys. zakażonych.
Szpitalny dramat i pomoc w obliczu pandemii
Prawdziwa walka o życie, ale też po prostu o funkcjonowanie odbywała się jednak w szpitalach. Sytuacja radykalnie się zmieniła. Lawinowo przybywało chorych. Zmienił się krajobraz otoczenia szpitali. Stanęły przed nimi namioty mające służyć jako baza. Służba zdrowia została wystawiona na ciężką próbę.
Brakowało wszystkiego. Od środków ochrony osobistej (maseczek ochronnych, rękawiczek jednorazowych) i płynów do dezynfekcji do personelu medycznego. Materiały, dzięki którym lekarze mogą bezpiecznie pracować, są jednorazowego użytku, często wystarczają jedynie na 4 godz. pracy, dlatego szpitale cały czas o nie walczą. Nie było dnia, by pracownicy szpitali nie informowali o dramatycznym niedoborze środków ochrony czy respiratorów.
Nie brakowało jednak tych, którzy w szpitalu wręcz zamieszkali, by pomagać potrzebującym, wolontariuszy i osób, które na własną rękę próbowały zaopatrzyć placówki medyczne w środki ochrony. Koronawirus oprócz strachu wzbudził też w wielu osobach ogromne pokłady empatii i życzliwości.
Robimy zakupy starszym sąsiadom, wyprowadzamy psa, wykonujemy
więcej telefonów do naszych bliskich, pytając o ich samopoczucie, chętniej dzielimy się tym, co mamy, z potrzebującymi. Wsparcie docierało także do samych szpitali. W pomoc w czasie pandemii zaangażowało się blisko 60 proc. Polaków.
Czytaj też:
Biznes pomaga. Komputery dla dzieci, sprzęt dla szpitali
Najczęściej jest to działanie spontaniczne, większość osób przyznaje, że decyzję o udzieleniu pomocy podejmuje pod wpływem chwili. Nie trzeba mieć wiele. To wyłącznie nasz wybór, czy przeznaczamy na pomoc dużą kwotę, drobną wpłatę czy wyłącznie swój czas i umiejętności. Pandemia pokazała, że potrafimy się jednoczyć i wspierać wzajemnie. Świadczy o tym niezliczona ilość akcji organizowanych przez firmy, ale także zwykłych ludzi.
Czytaj też:
Respiratory, maski, testy i... dużo serca. Firmy z Trójmiasta dalej pomagają
Po fazie szoku przyszedł czas akceptacji
Po pierwszych 3-4 miesiącach pandemii zaczęliśmy wracać do rzeczywistości, oczywiście tej, którą zostawiła nam pierwsza fala pandemii koronawirusa. Zmieniło się nasze postrzeganie świata, problemów, ale i samego wirusa. Może nawet po trochu nauczyliśmy się z nim żyć.
Oczywiście większość przyznaje, że pierwsze momenty pandemii mogły wywoływać w nas szok i przerażenie - w naszym życiu pojawiło się dużo szybko wprowadzonych zmian. I pewnie niektóre zostaną z nami na dłużej.
Kiedy przyzwyczailiśmy się już do pandemii i lockdownu, udało nam się nawet w części zyskać wolność w czasie wakacji. Gospodarka odmrożona, otwarto baseny, siłownie i restauracje, wróciła możliwość podróżowania (choć nie zawsze w takim stopniu, o jakim marzyliśmy). Wszystko wyglądało tak, jakby pandemia była już jedynie wspomnieniem.
Czytaj też:
Koronawirus. Ciesz się latem, ale pamiętaj o wiośnie
II fala
Zniesienie restrykcji przez władze uspokoiło znaczną część społeczeństwa. Jednak wirus wcale nie zniknął i nadal się rozprzestrzeniał. Jeszcze w czasie wakacji Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) stwierdziła, że koronawirus może już nigdy nie zniknąć. Ostrzegano przed możliwymi konsekwencjami, jeśli ludzie będą lekceważyć niebezpieczeństwo i powrócą do stylu życia sprzed pandemii.
Czytaj też:
Mają objawy COVID-19, ale nie robią testu
Jesienią druga fala pandemii stała się faktem. I szybko okazała się dużo gorsza, dłuższa i trudniejsza niż pierwsza. Eksperci przekonywali, że wzrosty nowych przypadków to skutek nieprzestrzegania zasad sanitarnych podczas wakacji. Tym razem początkowo rząd przekonywał, że najlepsza jest pośrednia droga między pełnym lockdownem a liberalnym podejściem wobec wzrastającej liczby zakażeń i zgonów w Polsce.
Czytaj też:
Sopot w czerwonej strefie COVID-19, Gdańsk i Gdynia w żółtej
W kraju wyznaczono strefy zielone, niebieskie (sygnał ostrzegawczy), żółte i czerwone. Wróciliśmy do obowiązkowego noszenia maseczek, przypomnieliśmy sobie o dystansie, a duża część naszego życia znów wróciła do domu. Polska biła kolejne rekordy zakażeń. Każdego dnia zakażeń było więcej, często zdecydowanie więcej. Nasza epidemiczna krzywa szybowała w górę.
Przepełnione oddziały, kolejki przed szpitalami. Zaczęły się pierwsze "podróże" pacjentów z COVID-19 wożonych karetkami od szpitala do szpitala w poszukiwaniu wolnych miejsc. Lekarze alarmowali, że sytuacja staje się coraz bardziej niebezpieczna, a polski system ochrony zdrowia stoi w obliczu zapaści. Rozpoczęło się liczenie łóżek i dostępnych respiratorów.
Niestety wciąż nie znaleźliśmy sposobu na skuteczne, przyczynowe leczenie zakażenia koronawirusem SARS-COV-2. O tym, że bardziej niż pewne jest to, że nadejdzie trzecia fala epidemii, usłyszeliśmy już na początku grudnia.
2021 pod znakiem szczepień przeciwko koronawirusowi
Epidemia COVID-19 wciąż nie odpuszcza. Z nadzieją patrzymy na nowy rok i pojawienie się szczepionek na koronawirusa. Według ekspertów to ona jest jedynym sposobem na pozbycie się pandemii koronawirusa, tymczasem, jak pokazują badania, Polacy boją się szczepionki przeciwko SARS-CoV-2.
Czytaj też:
Polacy bardziej boją się szczepionki niż wirusa? Sondaż
Rząd 15 grudnia przyjął Narodowy Program Szczepień, którego celem jest doprowadzenie w 2021 r. do odporności populacyjnej. Polski rząd zamówił kilkadziesiąt mln dawek szczepionki na COVID-19. Szczepionki mają być darmowe, dobrowolne i dwudawkowe. Zgodnie z zapowiedzią rządu akcja masowego szczepienia Polaków na COVID-19 ma się rozpocząć w lutym lub w marcu (wcześniej planowo jest etap "0").
Czytaj też:
Szczepienia przeciwko COVID-19. Najważniejsze informacje
27 grudnia zaszczepiona została pierwsza osoba w Polsce. Szczepienia ruszyły w całym kraju.
Bilans. Co przyniosą najbliższe miesiące?
Od początku pandemii wykryto w Polsce ponad 1 281 414 infekcji SARS-CoV-2, na Pomorzu to 80 133 zakażeń (stan na 30.12). W całym kraju w związku z COVID-19 zmarło już niemal 30 tys. osób.
Czytaj też: Koronawirus - raporty sanepidu i nowe zakażeniaCzy po ponad 300 dniach pandemii możemy w końcu zacząć myśleć o powrocie do normalności? Eksperci podkreślają - dbajmy o siebie i swoich bliskich nieustannie, wirus koronawirusa wciąż jest bardzo groźny.
- Zachęcam do Narodowego Programu Szczepień. Droga powrotu do normalności zaczyna się właśnie dziś. Tempo dostaw szczepionek będzie rosło z tygodnia na tydzień. 15 stycznia ruszają zapisy na szczepienia - mówił premier Mateusz Morawiecki w trakcie konferencji prasowej po pierwszym szczepieniu na COVID-19 w Polsce.Dodał, że dzięki szczepieniom koronawirus stanie się "mniejszym problemem" być może już w II kwartale przyszłego roku.
- Polskę czeka trzecia fala zakażeń, jeśli w styczniu zostaną rozluźnione obostrzenia, zanim liczba nowych zakażeń nie zostanie obniżona do poziomu umożliwiającego efektywne testowanie i śledzenie kontaktów - wynika z ekspertyzy grupy naukowców z kilku ośrodków akademickich i Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego - PZH.Interdyscyplinarna grupa naukowców stworzyła dokument -
"Quo vadis coronavirus? Rekomendacje zespołów epidemiologii obliczeniowej na rok 2021". Według nich w Polsce do tej pory infekcje koronawirusem przeszło około 10 proc. populacji. Podkreślają oni, że wprowadzenie szczepień daje nadzieję na opanowanie epidemii, ale proces będzie trwać kilka miesięcy.
- W optymistycznym scenariuszu stopniowy powrót do normalności może nastąpić dopiero pod koniec 2021 r. - podkreślono w dokumencie.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy