Londyn jest trzecim największym miastem Europy, a teoretycznie co czterdziesta spotkana na ulicy osoba mówi tu po polsku. Stanowimy największą w Wielkiej Brytanii społeczność obcokrajowców. Od razu na myśl przychodzą bliscy i znajomi, którzy wyjechali z Trójmiasta, żeby zacząć w Londynie pewien "nowy rozdział". Jak mieszka się im w ośmiomilionowym mieście i czy bardzo zmieniło to ich styl życia? W Londynie rozmawiałam z kilkorgiem z nich.
tak, chciał(a)bym uderzyć do jakiegoś większego miasta
21%
tak, ale na wieś lub do mniejszego miasteczka
10%
tak, choć bardzo lubię Trójmiasto, słabo tu z pracą w moim zawodzie
12%
raczej nie, choć nie skreślam tego typu zmian
14%
nie, obecność morza wynagradza mi wszelkie inne niedogodności
9%
absolutnie nie, jest mi tu dobrze i niczego mi nie brakuje
34%
Londyn żartobliwie bywa nazywany siedemnastym województwem Polski, nie bez kozery. Mieszka tu ponad
200 tys. Polaków, a kupienie rano polskiego dziennika nie stanowi problemu. Pod tym względem można poczuć się tu jak u siebie - jeśli tylko ma się na to ochotę. Druga twarz Londynu wydaje się bardziej kusząca.
Londyn jest zróżnicowany - środowiskowo, zawodowo, etnicznie. Spotkamy tu ludzi z całego świata, poznamy różne opinie i możliwości. To niezwykle otwarte i inspirujące miejsce. Do Londynu nie wyjeżdża się tylko dla pieniędzy, a wyjazd nie oznacza ucieczki.
Natalia, mimo wielu sprzecznych odczuć, którymi dzieliła się na swoim blogu
Nat W Londynie, ten czas wspomina bardzo dobrze.
- Londyn pokochałam za mieszankę narodowości i łatwość poznawania ludzi, nawiązywania kontaktów. Tu cały czas coś się dzieje. Jak ktoś chce jak ja, zacząć jako fotograf, to jest idealne miejsce. Do tego każdy może się czuć w Londynie swobodnie. To jest piękne, że można założyć na siebie strój Spidermana i wsiąść do metra, i nikt nie będzie się na nas dziwnie patrzył - wspomina Natalia z Gdańska. Czego uczy życie w Londynie i co przyciąga do "wielkiego miasta"? Jak wygląda styl życia Londyńczyków i czego możemy im pozazdrościć?
Poznajcie cztery historie osób z Trójmiasta, które zdecydowały się wyjechać.GosiaGosia pochodzi z Gdańska. Z wykształcenia jest kosmetologiem, zatrudnionym w sieci klinik medycyny estetycznej i chirurgii plastycznej. Wykonuje m.in. zabiegi laserowe.
W Londynie mieszka od ponad dwóch lat, ale z Trójmiastem jest silnie związana.
- Londyn był dla mnie wyborem trochę z serca - mój chłopak tu studiował. Przyjeżdżałam go odwiedzać, później dostałam się tu na staż w jednej z klinik, a po trzech miesiącach zaproponowano mi kontrakt. Mój chłopak też zaczął pracę, więc decyzja o pozostaniu była oczywista. Mieszkam tu dwa i pół roku. Wciąż czuję, że jestem jedną nogą w Londynie, ale drugą w Gdańsku. W Polsce wiem, ze jestem wśród swoich, natomiast w Londynie wiem, że jestem tym, kim chcę być. Nie lubię krytykować Polski i bardzo chciałabym wrócić do Trójmiasta, ale na tę chwilę istnieje dla mnie diametralna różnica między możliwościami tu a tam. W Londynie medycyna kosmetyczna szybko się rozwija. Ludzie inwestują w zabiegi kosmetyczne i są na nie otwarci. Trudno powiedzieć, że nie przywiązuje się tu wagi do wyglądu - mówi Gosia.W jej przypadku wyjazd był szansą rozwijania planów zawodowych. W branży medycyny estetycznej Wielka Brytania ma wiele do zaoferowania, a społeczeństwo jest otwarte na tego typu zabiegi. Przeprowadzka do Londynu była skokiem na głęboką wodę, ale w określonym celu.
- Gdańsk czy Londyn pod względem stylu życia nie muszą bardzo się różnić - tłumaczy Gosia. W ciągu tygodnia poranek jest ekspresowy. Jestem śpiochem, więc mam godzinę na prysznic, śniadanie i przygotowanie się do wyjścia. Potem biegiem do pracy i tak od poniedziałku do piątku. Praca z pacjentami nigdy nie jest nudna, bo zawsze przytrafi się ktoś ciekawy, a każdy pacjent to nowe doświadczenie. W weekendy z chłopakiem wychodzimy ze znajomymi albo odkrywamy nowe miejsca na mieście, a tych nie brakuje. Londyn jest niezwykle ciekawym miastem o każdej porze roku. I tak życie się toczy, a w nim można zachować swoje przyzwyczajenia. Jestem trochę typem kury domowej, uwielbiam gotować i prowadzić dom, i robię to też tutaj. Lubię mieć poczucie, że wszystko jest pod kontrolą, mam wtedy czas i na pracę i rozwój, i na odpoczynek, a ten w tak szalonym mieście jest koniecznością. Ludzie cały czas gdzieś się śpieszą, a ty automatycznie robisz to samo i bez potrzeby się stresujesz. Nawet najbardziej zabiegany dzień w Trójmieście nie wyciąga z człowieka takiej energii. Ale coś za coś - dodaje.KamilaKamila mieszka w Londynie od października tego roku. Po kilku latach spędzonych w gdyńskiej korporacji postanowiła poszukać czegoś innego i zaczęła rozsyłać CV. Zadzwonili do niej z BBC, gdzie teraz pracuje.
- Londyn może być miastem marzeń i może być największym koszmarem. To zależy od ciebie, bo nic nie zrobi się samo. Jako miejsce potrafi inspirować, ale możesz oczywiście się uprzeć i siedzieć w domu przed telewizorem. 8 lat temu widziałam więcej różnic między Londynem a Trójmiastem, mieszkałam tu prawie rok, pomiędzy maturą a studiami. Teraz wszystko jest bardziej wyrównane. Po przeprowadzce w moim życiu niewiele się zmieniło - prócz ciekawej pracy. Może powinnam dodać "jeszcze", w końcu jestem tu dopiero miesiąc. Kamila codziennie obserwuje ludzi na ulicy czy w metrze.
Londyńczycy są niezwykle barwni i interesujący jeśli chodzi o wygląd. Panuje tu większa wolność niż w Trójmieście noszenia tego, co się chce i inność nie jest niczym wytykanym palcami.
- Staram się zapamiętać rożne elementy i spróbować je przerobić pod siebie - mówi. Może nie gołe nogi w listopadzie, które przyprawiają mnie o ciarki na plecach, ale to też element charakterystyczny dla Londynu. Bardzo podoba mi się, że po starszych ludziach widać, że dbają o to, co mają na sobie. Niedaleko mnie mieszkają dwie starsze panie, które zawsze wychodzą zgrane kolorystycznie. Noszą wszystko w tonacjach czerwieni i fioletu, od rajstop po czapki i worki na zakupy. Widziałam też pana, który miał spokojnie 90 lat, eleganckie buty, widoczne dopasowane skarpetki, eleganckie spodnie, sportową czapkę z daszkiem i ogromne plastikowe pierścionki-serca. Ktoś mógłby powiedzieć, ze wyglądał śmiesznie, ale nikt mu nie zabroni takiego stylu. Tutaj ogólnie chyba mężczyźni są trochę odważniejsi w swoich wyborach modowych - dodaje.MartaMarta wyjechała z Gdańska prawie trzy lata temu. Londyn okazał się dla niej strzałem w dziesiątkę. Założyła rodzinę, kupiła psa i zamierza zostać tu na stałe.
- To nie jest typowa historia o wyjeździe do miasta marzeń. Pomysł z Londynem wpadł bardzo spontanicznie i nie planowałam tu zostać na stałe - opowiada Marta. - Jednak bardzo szybko się tu odnalazłam, zadomowiłam i układam sobie życie. Może los tak chciał. Od dziecka podróżowałam i poznawałam różne miejsca. Dzięki temu wiesz, że w niektórych czujesz się lepiej niż w innych. Podjęłam decyzję, żeby poszukać szczęścia poza Trójmiastem. To był skok na głęboką wodę, wyjechałam zostawiając w Gdańsku wszystko, ale również to, co mnie irytowało i nie dawało spokoju. W Londynie czuję się dużo swobodniej i widzę, że Londyn tak działa na wszystkich. Kiedy nie ma napięć, ludzie są bardziej uprzejmi i przede wszystkim otwarci. Można spotkać tu mężczyzn poruszających się na szpilkach lepiej niż niejedna kobieta. Homoseksualiści nie muszą się kryć, po prostu idą za rękę. Nie ma tu nienawiści za to, jak się wygląda i kim się jest. To jest wspaniałe. Oczywiście istnieje ciemna strona Londynu - przeludnienie. Wszędzie są tłumy. Czasem ciężko jest przedrzeć się przez centrum, tym bardziej z wózkiem. Mieszkam na Londyn Bridge, w godzinach szczytu nie ma szans, żebym zmieściła się do autobusu. Ale ten tłum jest przynajmniej ciekawy. Każdy jest inny. Przyjeżdżając ze swoich krajów, przywozimy elementy swojej kultury i stylu, które tutaj się łączą. To właśnie cechuje Londyńczyków - różnorodność. AdamAdam do Londynu trafił osiem lat temu, za sprawą przyjaciela, który namówił go do podjęcia tutaj studiów. Teraz jako freelancer zajmuje się postprodukcją filmów i uważa, że
decyzja o wyjeździe była jedną z lepszych w życiu.
- Trudno powiedzieć czy Londyn jest miastem marzeń. No chyba że mówimy o tym, że wszyscy tu mają o Londynie marzenia. To bardzo uwodzicielskie miasto, niezwykle kuszące różnorodnością i możliwościami, jakie potencjalnie daje. Mam wrażenie, że każdy tutaj pragnie, by Londyn był "jego" i 10 lat później w mikro-pokoju za trzy czwarte zarobków ciągle to marzenie trwa, chociaż przypomina bardziej jedynie egzystencję, niż niczym niepohamowane życie pełne perspektyw. Londyn w rzeczywistości nigdy nie będzie "twój", ale im szybciej człowiek sobie to uświadomi, tym szybciej będzie w stanie wykorzystać to, co jednak oferuje. A mimo wszystko oferuje dużo - opowiada Adam.Niektóre perspektywy zawodowe jawią się dopiero w nowych miejscach i w kontaktach z nowo poznanymi ludźmi.
Londyn jest idealnym miastem na start, a duża konkurencja na rynku pracy dodatkowo motywuje.
- Nie zainteresowałbym się tym, czym teraz się zawodowo zajmuję mieszkając w Trójmieście, nie mówiąc już o pracy zarobkowej w tej branży. A tutaj poznałem ludzi, którzy to robią i nie jest to jedno studio, ale dziesiątki. Można dzięki temu próbować swoich sił, a jeśli nie wyjdzie, nie trzeba zmieniać miasta, najwyżej autobus. No i oczywiście, zawsze jest szansa, że nagle trafisz do "tej najlepszej" pracy na świecie - mówi Adam. - Nie dotyczy to tylko pracy. Chcąc iść na koncert, do teatru, gdziekolwiek, Londyn zawsze daje wybór. Fajnych inicjatywy pokroju Streetwaves czy Narracji jest tu mnóstwo. To miasto daje szansę na bycie bardziej kim się chce. Czy mówimy tu o wyglądzie, muzyce czy poglądach, Londyn jest na tyle duży i różnorodny, że wszystko zniesie. Jedna ważna rzecz, nie jest to miasto na stałe. Warto doświadczyć życia tutaj, ale jest wiele innych, ciekawych miejsc. Mój czas w Londynie powoli dobiega końca.
Macie swoje doświadczenia związane z życiem w Londynie? Jeśli mieszkaliście tu podczas studiów albo wyjechaliście w poszukiwaniu pracy,
chętnie poznamy wasze zdanie. Co człowiek, to historia.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy