26-letnia Katarzyna z Gdyni pokazała, jak wygląda życie z depresją.
Depresja to nie lenistwo, to nie usilne bycie smutnym czy popadanie w melancholię. To ciężka choroba, której się nie wybiera - tłumaczy Katarzyna Napiórkowska, 26-letnia mieszkanka Gdyni, autorka filmu "Living with depression", który przez niespełna dwa tygodnie obejrzano na You Tube ponad 1,3 mln razy.
Katarzyna Napiórkowska ma 26 lat, jest mieszkanką Gdyni i absolwentką międzynarodowych stosunków gospodarczych Uniwersytetu Gdańskiego. Na co dzień zajmuje się filmem i fotografią, których uczyła się sama, a które stały się jej pasją i sposobem na życie. Jej film, do którego scenariusz napisała sama i w którym zagrała główną rolę, przez 12 dni zdobył na You Tube ponad 1,3 mln odsłon.
tak, najczęściej towarzyszy mi dobry i pozytywny nastrój15%
raczej tak, choć zdarza mi się mieć gorszy dzień39%
raczej nie, najczęściej jestem pochmurny(a) i melancholijny(a), choć staram się nad tym pracować28%
nie, najczęsciej towarzyszą mi depresyjne nastroje, ale nic z tym nie robię18%
Elżbieta Michalak: Jak to się stało, że wpadłaś na pomysł zmierzenia się z depresją, nagrania tej walki i pokazania ludziom, jak może wyglądać życie z tą chorobą?
To nie do końca tak. Zapalnikiem do nakręcenia filmu nie była wcale sama depresja, ani chęć przedstawienia tego problemu. Chciałam dotrzeć do ludzi, którzy wśród swoich bliskich mają osoby cierpiące na tę chorobę, i pomóc innym. Chciałam zrobić film, który podpowie zdrowym ludziom, jak żyć z ludźmi chorymi na depresję. To był pierwotny pomysł. Rozwinięcie tematu samej depresji pojawiło się dopiero potem. Pomyślałam, że zanim przejdę do porad, warto w ogóle pokazać, czym jest depresja i jak może wyglądać życie z nią.
No właśnie. Jesteś autorką tego scenariusza, aktorką, która świadomie i bardzo naturalnie odegrała swoją rolę, a także montażystą, który nadał materiałowi ostateczny kształt. Czy to film o tobie?
Nie. Nigdy nie chorowałam na depresję. Natomiast przez lata żyłam, i właściwie nadal żyję z osobami, które się z nią mierzą. To ludzie, których dotknęła zarówno zwykła, klasyczna depresja, jak i jej bardziej złożona wersja, czyli choroba afektywna dwubiegunowa. Właśnie w oparciu o te doświadczenia powstał mój film. Chciałam w nim pokazać, jak ciężko jest żyć w otoczeniu tych osób, jak ciężko trwać przy nich i wspierać, jak silnym trzeba być i jak bardzo ważne jest to, by dbać o własne zdrowie psychiczne. O tym się po prostu w ogóle nie mówi.
Udało ci się odegrać swoją rolę bardzo naturalnie i przejmująco...
Tego bałam się najbardziej. Z grą aktorską właściwie nie miałam wcześniej do czynienia, ale udało się. Otrzymałam setki wiadomości od chorych, którzy pisali, że ta choroba dokładnie tak przebiega. Myślę, że właśnie dzięki moim doświadczeniom i przeżyciom, choć sama nigdy nie chorowałam na depresję, mogłam dokładnie pokazać, czym ona jest i jak przebiega.
Napisałaś pod filmem, że wielu ludzi będących z boku nie traktuje depresji poważnie i uważa ją jedynie za wymysł. Mam wrażenie, że w pewnym stopniu walczysz też o to, by ten mit obalić.
Tak. Wiem, że depresja to straszna choroba, a dużo ludzi utożsamia ją z lenistwem, usilnym byciem smutnym, siedzeniem w czterech ścianach czy słuchaniem smutnej muzyki. A to nie jest tak czarno-biały temat. Depresja to trudny stan, to brak odczuwania przyjemności z rzeczy, które dawniej ją przynosiły, z posiłków, czytania książek, grania na konsoli itp. Mało tego, chorym często towarzyszy poczucie braku sensu życia - niby żyją, ale bez celu. Zdarza się, że tylko dlatego, bo nie potrafią popełnić samobójstwa. Fakty są takie, że 1/5 nieleczonych depresji kończy się samobójstwem. Warto to sobie uświadomić.
Jest coś, co chciałabyś na ten temat dodać? Coś, czego nie ma w filmie, a co może pomóc lepiej zrozumieć samą chorobę?
Tak, ważne jest to, że w depresji wszystko, co dzieje się z chorymi, jest totalnie od nich niezależne. Głównie przez reakcje chemiczne, które zachodzą w ich mózgu. Niektórych zachowań nie można po prostu uniknąć, nie można też nad nimi zapanować, a bliscy, żyjący obok chorych, powinni pamiętać o tym, że w chwili gdy z ich ust padają ostre, raniące słowa, przemawia przez nich choroba, a nie oni sami. Depresję można jednak kontrolować, dlatego tak ważne są tu leki. Ale o tym mówię więcej w drugim odcinku.
Kończysz materiał bardzo optymistycznym akcentem: "Pamiętajcie - depresję można wyleczyć".
Raczej nie da się wyleczyć depresji, ale na pewno da się ją kontrolować i można sobie z nią poradzić. Jeśli tylko w porę podejmie się odpowiednie kroki. Namawiam do tego, by nie słuchać ludzi, którzy mówią: nie chodźcie do lekarzy, nie bierzcie leków, to nic nie daje. Ja wiem, że często tylko to może pomóc. To pomaga wyjść z depresji, normalnie żyć i funkcjonować. Mam wśród swoich znajomych niejedną osobę, która z depresji wyszła. Fakt, potrzebne są kontrole i czujność, bo choroba lubi powracać, ale pewnym jest to, że lepszy stan istnieje. I powtórzę to raz jeszcze dla wszystkich chorych i ich rodzin: można czuć się lepiej, można zażegnać dotychczasowy stan i powrócić do tego sprzed depresji.
W drugiej części nagrania, które wczoraj wrzuciłaś do sieci, zdradzasz pewne postawy i zachowania, które mogą ułatwić życie z osobą w depresji. Wspominasz o tym, że czasem trzeba potrafić się wycofać.
Dużo ludzi pyta mnie, jak wyjść z depresji. Mam jedną odpowiedź: Nikt nie jest w stanie powiedzieć ci tego, oprócz psychologa i psychiatry. Przede wszystkim to jasno pojawia się w moim drugim filmie. Mówię, dlaczego tak jest, tłumaczę, że warto iść do specjalisty i nie czekać na cud. W tej części chcę też uświadomić ludziom zdrowym, że aby pomóc osobom chorym na depresję trzeba być świadomym choroby i mieć dużo siły, bo bywa bardzo ciężko. Czasem trzeba też po prostu się wycofać, by za jakiś czas powrócić. Nie można mówić im rzeczy typu: weź się w garść, daj spokój, to minie, przecież wszystko będzie dobrze, bo to tylko pogorszy sytuację. Ale nie będę wszystkiego zdradzała, zostawmy coś dla filmu.
Planujesz jakieś kolejne filmy?
Tak, już w trakcie pisania scenariusza zrodził mi się plan stworzenia serii o zaburzeniach psychicznych. Jest sporo takich chorób, o których się nie mówi, a jak już się mówi, to nie ma tam żadnej oprawy wizualnej i skondensowanej formy. Po tak pozytywnym odbiorze filmu myślę, że warto brnąć w to dalej, bo ludzie tego potrzebują.
Mam 33 lata i mam derpesje (nikt nie może i nikt chce lekarze, rodzina, żona) mi pomóc. Jakoś żyje. Z dnia na dzień. Co będzie jutro, pomyśle o tym pojutrze. Co doradzi mi autorka tego filmiku?
to filmik z porannego spaceru do pracy ulicą piaskową w Cisowej
8 lat
00
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-12-18 22:46
Tak, Gdynia wizualnie to bardzo depresyjne miasto.
Gd
8 lat
00
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-12-18 22:12
To choroba (1)
Próbowałam opisać depresję, ale nie potrafię. Trzeba to przeżyć, żeby wiedzieć jaka jest zabójcza. Dosłownie .Na samą myśl jak się wtedy czułam mam stracha, żeby tylko nie wróciła. Po próbie zakończenia tej męki obiecałam dzieciom, że ich nie zostawię. Staram się dotrzymać słowa i współczuję wszystkim, którzy się z nią zmagają. Dla szukających pomocy-do psychiatry nie potrzeba skierowania. Sam psycholog nie wystarczy.
Nina
8 lat
190
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-12-20 02:38
Psycholog nie przepisuje lekow
8 lat
00
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-12-18 22:39
na depresje to stara metoda dobra ! nie jakieś czułości (6)
za moich czasów to depresje sie leczyło pasem albo kablem ! najlepsza terapia to była i jest. depresja to wymysł cwaniaczków !
mój syn gadał że ma doły i depresja go bierze ! dostał wpi&&dol kablem i po depresi ! nie syknie teraz nawet ! jego powodem depresi było lenistwo i brak szacunku do nauki ! a jak nie pomaga kabel to trzeba zadzwonić na psychiatryk i zamknąć takiego na oddziale na pare miesięcy w kaftan ! za polski ludowej można było szybko wyleczyć depresje !
8 lat
327
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-12-18 22:47
Jesteś głupi czy tylko żartujesz?
8 lat
80
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-12-18 23:32
to mi się podoba (1)
Niejeden gdyby za młodego nie dostał wpitol od starego też by pewnie miał depresję. Ale teraz nie daje się złamać mimo że nie jest malinowo. W wojsku przykręcają drugie jajo i nie jest mameją. A obecne chłopaki... Zaraz zaraz mówimy o tych piz...czkach w rurkach. W jakich czasach przyszło nam żyć. Oni nie obronią naszego kraju. Posłużą muzłumanom jako kozy.
8 lat
25
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-12-19 21:48
do autora "to mi się podoba"
Możesz sprzątać moje g ówno i szorować buty, ale jak przechodzę obok w rurkach, to trzymaj swój ubogi język za zębami - tak, jak to robisz dotychczas. Doceniam to i dziękuję. Rządzę tobą w rurkach kmiocie.
8 lat
00
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-12-18 23:56
Kiedyś syn Ci powie, co mu zrobiłeś.
Obejrzyj sobie choćby "Pręgi".
Znam takich ludzi. Z takimi żyje.
Dzieciak Cię kocha i nienawidzi jednocześnie. I ni ch... się nie dowiesz, jak będzie miał problemy. Nie jesteśmy na wojnie. Mamy żyć normalnie. Uczucia to nic złego.
8 lat
60
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-12-19 01:00
jesteś ciężko upośledzony...
8 lat
20
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-12-19 21:34
"mój syn gadał że ma doły i depresja go bierze ! dostał wpi&&dol kablem i po depresi ! nie syknie teraz nawet ! jego powodem
To jest powód do wszczęcia postępowania karnego, idioto.
8 lat
22
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-12-18 22:57
Super film! Proszę o więcej odcinków o tym , jak tez o chorobie afektywnej dwubiegunowej, bo dopiero to jest katastrofa
G
8 lat
51
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-12-18 22:58
dziękuję
Pani Kasiu, bardzo zwięźle, bez zbędnych słów pokazała Pani temat. Dziękuję.
A_
8 lat
60
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-12-18 23:51
Jak mnie wkur... takie gadanie "moim zdaniem depresja to wymysł, usprawiedliwianie..." Ludzie!
To choroba! To najprościej mówiąc chemia naszego organizmu wywołuje takie zachowania!
To nie jest zachcianka, że ktoś nie widzi sensu i radości w życiu, to nie jest przykrywka dla lenistwa itp...
To choroba jak każda inna!
Kto daje Wam prawo do opisywania chorób na podstawie "moim zdaniem" "wydaje mi się". Nie wiecie jak jest wchłaniana wit. C, a opisujecie tak poważne choroby??
Trochę pokory ludzie!!
Jak zachorujecie na raka też napiszę "nie rozumiem jak można chorować na raka! Przecież był zdrowy człowiek przez 40 lat!"
Nie mam depresji, ale rozumiem!!
8 lat
260
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-12-18 23:53
Nie bójcie się isć do psychiatry! (1)
Jeśli czujecie, że coś jest nie tak, jeśli to uczucie utrzymuje się długo, macie same negatywne myśli o sobie i o świecie, podejrzewacie u siebie depresję to KONIECZNIE idźcie do psychiatry. Im szybciej zareagujecie, tym lepiej. Nieleczona depresja nie przejdzie sama, będzie się pogłębiać. Na początku może być cięzko, (moja siostra miała dobierane leki przez 2 lata zanim znaleźliśmy dobrą dawkę), ale warto. Z depresją nie da się żyć, w najlepszym razie to wegetacja, powolna śmierć, która najczęściej dotyka też osoby najbliższe. Ale naprawdę można z nią WYGRAĆ, żyć w miarę normalnie.
8 lat
140
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-12-18 23:58
Aha i jeszcze zapomniałam - do dobrego psychiatry
W tym fachu, jak i w każdym innym są lepsi i gorsi. Jeśli długo terapia zapisana przez jednego sie nie sprawdza, lepiej znaleźć innego. My zmienialiśmy niestety 3 razy prowadzącego.
8 lat
20
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-12-19 01:14
Nie można wyleczyć (1)
Depresji się nie wyleczy.
Można ją jedynie zaleczyć - owszem zwraca to osobę chorą społeczeństwu, rodzinie, ale kosztem łykania ciężkiej chemii która tak naprawdę nie pomaga, ma poważne skutki uboczne.
qweq
8 lat
39
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-12-19 13:44
nie da się wyleczyć - zgodzę się
ale dobrze dobrane leki (właściwy dobór nie jest łatwy) mogą uczynić życie bardziej znośnym
8 lat
31
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-12-19 01:19
Hhahahahahha (1)
26-letnia Katarzyna pochodzi ze Starogardu Gdańskiego, ale od pięciu lat mieszka w Gdyni. Jest fotografką i filmowcem-samoukiem, a także absolwentką międzynarodowych stosunków gospodarczych Uniwersytetu Gdańskiego.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy