Walka ze zbędnymi kilogramami to nieustanne wyrzeczenia, ciągłe kontrole wagi i krytyczne przeglądanie się w lustrze. Kto nigdy nie był na diecie często nie zdaje sobie sprawy, że chudnięcie to skomplikowany i żmudny proces.
2012-04-19 20:22
Anoreksja jest za to nagradzana zatrudnieniem w charakterze wieszaka, tzn. modelki. Znacznie wolę nadwagę kobiet niż anoreksję, a nadwagą jest teraz nazywana normalna, zdrowa waga. A na nadwagę mężczyzn nikt uwagi nie zwraca.
2012-04-19 20:52
Czy człowiek pracowity ma czas na jedzenie? niema bo musi zasuwac i to ostro!!I ledwo mu tego czasu starcza nawet na jedzenie i spanie !!Ak to jest spaslakiem ano te gryzipiórki co za biórkiem pierdza w taboret i całyczas sie opychaja potem wrzucaja swoje grubedupska do auta jadą do marketu kupic 2 kosze zarcia
i wracają by pasc do fotelu i kolejny raz zreć !I tak żrą całydzien najpierw w pracy nawet wczesie zakupów apotem w domu!!
2013-12-16 18:43
Człowiek pracowity może byc uzależniony i wówczas znajdzie czas. Zachęcam Cie do udziału w mityngu otwartym AA AN lub AŻ. Poznasz tam wielu pracoholików, biznesmenów, profesjonalistów wysokiej klasy. Duzo w Tobie nienawiści do ludzi, wiec chyba przede wszystkim nienawidzisz siebie...
2012-04-19 21:08
2012-04-20 01:01
w PL jest GORZEJ jak w usa ! w pl 38 mil, w usa 310 mil ludzi i w pl 2.5 milona zachoruje w usa 5 milonow ! ... zero jedzenia po 18-tej ~! wiecej rekreacji ! i dieta ,dieta ,dieta !
2012-04-20 08:40
ilu z tych "ideologów" wygłaszających tu swoje dobre rady pt "wystarczy nie żreć!" kiedykolwiek przerobiło na sobie gubienie kilogramów i to w zdrowy sposób?! Zagłodzić się, zrzucić 10kg w msc i wylądować na ostrym dyżurze oczywiście można tylko co dalej? Sztuką jest schudnąć i wagę utrzymać, a do tego potrzebny jest kompleksowy plan, najlepiej ze wsparciem lekarza/dietetyka/trenera, badaniami lekarskimi, ruchem dostosowanym do możliwości organizmu itd
Wszystkim walczącym z nadwagą życzę powodzenia, a tym którzy nazywają ich "bezmyślnymi tłuściochami" - aby się kiedyś nie zdziwili, gdy przyjdzie i na nich moment, gdy ni zapanują nad swoją wagą (wiek, choroba, wypadek itp)
2012-04-22 06:06
najwięcej do powiedzenia mają ci, którzy nigdy nie palili. Wydaje im się, że po prostu można przestać palić i nic się nie dzieje. Nic bardziej mylnego, dzieje się. Choć nigdy nie byłem otyły to wiem po sobie po ilu miesiącach treningu tłuszcz z brzucha zaczyna schodzić. I to nie dziesiątki kilogramów ale 1kg. A co do nawyków żywieniowych to podejrzewam, że odmówienie sobie codziennej megaporcji frytek dla takiej osoby jest czymś czym dla mnie rzucenie palenia. Z tym, ze w przypadku palenia uzależnienie powstaje w wieku powiedzmy 20 lat i po rzuceniu zapominasz, że paliłeś. Natomiast nawyk jedzenia frytek, jeśli wyrobiony u dziecka w wieku powiedzmy 5-6 lat, do końca życia nie da ci spać. I to jest właśnie horror.
2013-12-16 18:37
Dokładnie. Uzaleznienie nie ma nic wspólnego z intelektem czy statusem majatkowym. To choroby demokratyczne. Uzależnione od alkoholu, narkotyków czy jedzenia są zarówno osoby biedne/proste jak i bogate/wykształcone. Przy czym uzaleznien ie od jedzenia ma wiele postaci (często wystepujących przemiennie): tycia i kontroli (anoreksja, bulimia). Maria Callas na przykład padła ofiara terroru wyglądu, postraszono ja , że jako osoba przy kości nie zrobi kariery. Przez reszte zycia jadła sałatę i surową watróbkę, ale obsesyjnie zbierała przepisy kulinarne. Bardzo proszę, nie traktujcie nałogu jako wyboru, bo to nie jest wybór.
2013-12-16 18:49
Anonimowi Żarłocy
Sprawdź czy masz problem z nałogowym objadaniem się:
Czy jesz, kiedy nie jesteś głodny?
Czy sprawiasz sobie "uczty jedzeniowe" bez wyraźnego powodu?
Czy masz poczucie winy i wyrzuty sumienia, kiedy się objesz?
Czy poświęcasz jedzeniu zbyt wiele, czasu i myśli?
Czy czekasz z zadowoleniem i niecierpliwością na chwile, kiedy będziesz mógł jeść w samotności?
Czy z wyprzedzeniem planujesz te sekretne uczty?
Czy jesz umiarkowanie w towarzystwie innych, aby później "dopchnąć" w samotności?
Czy twoja waga ma wpływ na sposób, w jaki żyjesz?
Czy próbowałeś być na diecie przez tydzień lub dłużej i rezygnowałeś przed czasem?
Czy czujesz się dotknięty, gdy ktoś mówi ci, że wystarczy trochę silnej woli, żebyś przestał się objadać?
Czy wbrew oczywistym faktom nadal żywisz przekonanie, że możesz przejść na dietę, kiedy tylko zechcesz?
Czy pożądasz jedzenia o różnych porach dnia i nocy, innych niż pory normalnych posiłków?
Czy jesz, aby uciec od zmartwień i kłopotów?
Czy kiedykolwiek twoje zdrowie było zagrożone w wyniku otyłości lub sposobu odżywiania się?
Czy twoje zachowania związane z jedzeniem czynią ciebie lub innych nieszczęśliwymi?
Czy odpowiedziałeś TAK na trzy lub więcej pytań? Jeśli tak, to możliwe, że masz lub będziesz mieć problem kompulsywnego jedzenia.
Jeżeli powyższe pytania nie dają jasności co do tego, czy problem istnieje, proponujemy udzielić odpowiedzi na kolejne:
Czy kiedykolwiek podejmował/a Pan/i nieudane próby ograniczania jedzenia?
Czy często zdarza się Pani/Panu myśleć o jedzeniu i o swej wadze?
Czy stosuje Pan/i ciągle nowe diety, jednak nie dają one oczekiwanych rezultatów?
Czy zdarzają się Pani/Panu napady przejadania się, po których wymusza Pan/i wymioty, stosuje środki przeczyszczające, intensywne ćwiczenia gimnastyczne lub inne sposoby pozbycia się następstw przejedzenia?
Czy inaczej Pan/i jada, kiedy jest sam/a, a inaczej w obecnosci innych ludzi?
Czy lekarz lub ktoś z Pani/Pana bliskich bądź znajomych interesował się Pani/Pana sposobem odżywiania się bądź przejawiał troskę o Pani/Pana wagę?
Czy zdarza się Pani/Panu zjadać jednorazowo duże ilości pokarmów?
Czy Pani/Pana problem z nadwagą może być efektem ciągłego "podjadania"?
Czy zdarza się Pani/Panu jadać w stanach niepokoju lub napięcia emocjonalnego?
Czy zdarza się Pani/Panu jadać nawet wówczas, kiedy nie jest Pan/i głodny/a?
Czy zdarza się Pani/Panu ukrywać produkty żywnościowe po to, aby spożyć je później w ukryciu?
Czy zdarza się Pani/Panu spożywać posiłki w tajemnicy przed innymi?
Czy zdarza się Pani/Panu podejmować poważne próby ograniczania swojego jedzenia?
Czy zdarzyło się Pani/Panu kiedykolwiek ukraść komuś żywność?
Czy zdarzyło się Pani/Panu kiedykolwiek chować żywność, aby mieć pewność, że jej w najbilższej przyszłości nie zabraknie?
Czy odczuwa Pan/i przymus stałego kontrolowania swojej wagi?
Czy robi Pan/i obsesyjnie bilans kalorii spożytych i spalonych?
Czy ma Pan/i często poczucie winy lu uczucie wstydu z powodu tego, że ponownie zbyt wiele Pan/i zjadł/a?
Czy oczekuje Pan/i istotnych zmian w swoim życiu w przypadku spadku na wadze?
Czy zdarza się, że czuje się Pan/i bezradna w sytuacjach związanych z jedzeniem?
2013-12-16 20:02
Kompulsywne jedzenie/niejedzenie jest uzależnieniem - postepującą chorobą, która tak jak inne uzależnienia może zostać powstrzymana.
2018-03-08 20:45
A u mnie walka z nadwagą zakończyła sie sukcesem, pomogło zastosowanie Slimunox, odpowiednie dieta, ćwiczenie i 3 miesiące czasu
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Filmy