Późne macierzyństwo od jakiegoś czasu staje się coraz bardziej popularne. Próg wieku, do którego kobiety decydują się na potomstwo przesuwa się wraz z rozwojem cywilizacyjnym. Coraz więcej pań zachodzi lub planuje zajść w ciążę po 30 czy nawet po 40 roku życia, a nawet i później. Zazwyczaj to spełnione już zawodowo kobiety, które udowadniają, że nie ma nic lepszego od dojrzałego macierzyństwa.
2018-03-16 00:47
Poczytajcie: "Dzieci, których ojcowie spłodzili je, mając ponad 45 lat, mają większe ryzyko rozwoju autyzmu, ADHD, choroby afektywnej dwubiegunowej, schizofrenii czy uzależnień. Ich większe problemy zdrowotne dotyczą zatem sfery zaburzeń psychicznych i psychiatrycznych."
2018-03-16 07:08
Ja urodziłam pierwsze dziecko jak miałam 42lata i nie z wygodnictwa bo jeszcze nie teraz .Po prostu spotkałam wreszcie normalnego faceta który mnie kochał a ja jego.Ciaze źle znoslam cukrzyca źle się czułam i sporo przytylam.synek urodził się przez cięcie cesarskie jest zdrowy i śliczny.Po roku urodziłam córeczkę choć bywa ciężko jestem szczęśliwa jak nigdy.
2018-03-16 09:26
Bardzo wiele osób boryka się teraz z problemami, sama starałam się 3 lata i kiedy ktoś mnie pytał, mówiłam, że jeszcze czas, bo co będę każdemu mówić, że płaczę co miesiąc nad testem ciążowym? Dopiero po kilku latach koleżanka powiedziała, że ma problemy, jak jej powiedziałam, że też przez to przechodziliśmy, była zdziwiona, a ja myślałam, że stawiacie na karierę..ludzie tak myślą, że ktoś po ślubie 5 lat i nie ma dzieci, bo nie chce. Więc apeluję do Was, nie pytajcie o to (nie Wasza sprawa), nie piszcie komuś pod zdjęciem z bratankiem do twarzy Ci czy teraz czas na swoje, bo dla wielu osób to jak policzek
2018-03-16 12:39
Piszecie tylko o tym, że ludzie chcą mieć dzieci, kiedy je chcą mieć, kiedy mają itd. Ale nic o tych dzieciach, co będzie z nimi dalej. Uważam, że takie podejście (myślenie tylko o tym), że ktoś CHCE mieć dziecko to jest czysty egoizm! Przecież to nie jest tak, że przykładowo chcę mieć rower, więc go sobie kupię i będę go mieć, użytkować itd. Dziecko będzie miało swoje życie, będzie przeżywało wszystko z czym się zetknie, dorośnie i będzie najpierw młodym, potem dojrzalszym człowiekiem. Czy Wy myślicie o tym jak będzie wyglądało jego życie zarówno w dzieciństwie i młodości jak i dalszej dorosłości? Przed jakimi sytuacjami postawicie takie dziecko jeśli będzie miało starszych rodziców? Nie ma nic o tym w artykule niestety. Ja jestem akurat takim dzieckiem starszych rodziców i to naprawdę nie jest nic fajnego. Właściwie całe życie ludzie się dziwili, że to są moi rodzice a nie dziadkowie, albo też nie byli tego pewni, przeważnie jednak myśleli, że to babcia i dziadek. To nie jest miłe, było mi wstyd. Poza tym ciężko jest się i dziecku i nastolatkowi i też młodej osobie w wieku 20-30 lat dogadać z ludźmi starszymi o te 40 lat. To bywa naprawdę irytujące. Wtedy zazdrościsz innym, że mają fajnych młodych rodziców, z którymi mogą fajnie sobie pogadać czy pożartować, pojechać gdzieś wspólnie (i nie przyniosą im tam wstydu, bo będą wiedzieli jak się zachować). Na co dzień czujesz się trochę jakbyś mieszkał z dziadkami, z czasem nie są w stanie zadbać o pewne rzeczy np. remont mieszkania, wymianę czy naprawę urządzeń cz po prostu porządek. Do tego mają problemy ze zdrowiem, a ty jako młody 20-kilku letni człowiek już musisz powoli zacząć się zmierzać z ich starością, czasem niedołężnością czy nieporadnością. Inni ludzie przeżywają ten naprawdę smutny stan rzeczy mając np.dopiero 40-50 lat. W tym czasie inni twoi znajomi nie muszą się za bardzo martwić o rodziców czy dom, bo mają młodszych rodziców, którzy wszystko bez problemu ogarniają. To jest naprawdę dołujące i smutne. Do tego jeszcze ktoś z rówieśników zawsze może ci "dowalić" śmiejąc się z twoich rodziców: "to jest twoja mama? naprawdę? a ile ma lat?" Ciężko się tak żyje. Weźcie jeszcze pod uwagę fakt, że możecie jako tacy starsi rodzice nie dożyć dorosłości swoich dzieci, pozbawiając ich zbyt wcześnie np. matki, która jest tak potrzebna dziecku, czy młodej dorastającej osobie. Więc wszystkich "odsuwających na później" macierzyństwo czy rodzicielstwo proszę przemyślcie to sobie i nie krzywdźcie tak swoich dzieci.
2018-03-21 23:23
Też jestem dzieckiem starszych rodziców i jakoś nigdy mi to nie przeszkadzało ile maja lat. Mam rodzeństwo starsze o 20 lat. Rodzice zapewnili mi świetny start w życiu- własne mieszkanie i dobre studia. Dodatkowo zwiedzałam całą Europę kiedy moi rówieśnicy spędzali wakacje na wsi u rodziny. Zaznaczam,że jestem po 30 a moi rodzice nadal cieszą się dobrym zdrowiem i nie trzeba się nimi zajmować.
2018-04-04 20:44
Skończyłam niedawno 41 wyglądam młodo czuję się tak samo wiek nie ma znaczenia.Najwazniejsze to dbać o siebie.Los czasem zadecyduje za nas bo życie układa się różnie... Jestem szczęśliwa że mam w końcu wymarzona córeczkę.I mam w d*pie co myślą o tym inni przecież nie znają mojej historii...A ja jestem najlepszą mama na świecie.!
2019-05-02 23:15
Uważasz ze tylko ktoś kto rodzi przed 30 ma gwarancję długiego życia i pewność wychowania dzieci?obyś się nie pomylił, młodzi ludzie też umierają
2019-09-13 15:13
myślę że nie powinieneś aż tak przeżywać co inni powiedzą to że wstydzisz się swoich rodziców to zle o tobie świadczy mało by mnie interesowało co inni myślą bo inni zawsze mają coś do powiedzenie o czyimś życiu
2023-01-29 19:37
Mam 47 lat. Urodziłam syna kiedy miałam 29 lat. To była bardzo trudna ciąża w dodatku bliźniacza. Byłam zupełnie zdrowa, po prostu ciąże mnogie są z założenia trudniejsze, to większe obciążenie dla organizmu. W szóstym m-cu ciąży zaczęło mi stopniowo rosnąc ciśnienie, a w 31 tygodniu ciąży trafiłam do szpitala. Dzień urodzenia mojego syna był dniem, w którym straciłam córeczkę...Lekarka, która robiła USG popełniła błąd i zrobiła 2 razy badanie temu samemu dziecku, przez co nie zauważyła, że pogorszyły się parametry drugiego dziecka. Zawsze chciałam mieć dwoje dzieci nie ze względu na siebie, bo ja chcę i tyle. Od rodzeństwa można otrzymać wiele wsparcia w całym swoim życiu. Jednak przez te traumatyczne wspomnienia ze szpitala, przez to poczucie krzywdy, jakie mi towarzyszyło jeszcze wiele lat, nie nie decydowaliśmy się na drugie dziecko. Do dzisiaj nie mogę używać dezodorantu i mydła, jaki miałam wtedy w szpitalu. To są straszne wspomnienia. W wieku 39 lat zaszłam w swoją drugą ciążę, która nie była planowana. Niestety w 12 tygodniu poroniłam. Lekarka namawiała nas na kolejną ciążę, ale mąż niedługo potem stracił pracę, miał załamanie, bardzo przeżył to wszystko. Już się nie zdecydowaliśmy. I po co to piszę? Bo co człowiek, to inna sytuacja. Czasem jest tak, że ktoś zakłada rodzinę bardzo poźno, bo nie spotkał odpowiedniej osoby, albo napotkał na przeszkody losowe, życiowe czy medyczne. Jest też inna kwestia - świat się zmienił, dzisiaj tak ludzie nie reagują na starszych rodziców małych dzieci. Ja natomiast z mojego dzieciństwa pamiętam, że zazdrościłam po pierwsze jedynakom i jak ktoś miał starszych rodziców, zazdrościłam ciszy w domu, uwagi rodziców, rozmowy. Ale zgadzam się z Tobą, jeśli ktoś ma pierwsze dziecko np w wieku 45 lat (znam takie przypadki) i dziecko założy rodzinę mając np 30-35 lat, to jego dzieci mają małe szanse na wspólne zabawy z dziadkami. Także wiem o czym piszesz i Twój głos jest bardzo ważny w tej sprawie.
2018-09-19 13:41
Zawsze myślę, oj dziadku......
2018-09-19 14:06
Nie wiem, czy zdążę wszystko mu przekazać, wszystkiego nauczyć i uściskać go i pobłogosławić, gdy będzie się żenić; o doczekaniu wnuków już nawet nie myślę, bo będę już po tamtej stronie.
2020-03-16 01:14
Nie koniecznie bedzie sa po tamtej stronie
2023-01-29 19:47
I dlatego nie zdecydowałam się w ostatnim czasie na drugie dziecko. Pomyślałam, że może mnie zabraknąć w ważnych momentach jego życia. Jednocześnie podejmując taką decyzję skazalam mojego syna na bycie jedynakiem...chyba, że mąż znajdzie sobie młodszy model ;)
2018-09-19 20:14
Co jeden to lepszy znawca tematu. Najlepiej wiedzą popisała się Ola, która wplątuje w to wszystko fizjonomię zapewne myśląc o fizjologii, którą myli ze zwykłym procesem starzenia się organizmu. Ola i wiele innych osób nie rozumie też, że wiek kalendarzowy nie jest wiekiem biologicznym, nie zna pojęcia wpływu wpływu czynników genetycznych i srodowiskowych. No ale co tak jak głupiemu brakuje rozumu to drze ryja. Byle głośniej, byle więcej. A bydło potakuje. Pozdrawiam wszystkich dojrzałych rodziców. Dla waszego dziecka jesteście najważniejszymi osobami na świecie.
2020-04-05 22:32
2019-05-25 07:00
O spóźnił mi się okres ponad tydzień. Mam 42 lata. Dostalam. Jestem wdzieczna, bo gdy sobie pomyslalam, że mając 50 lat dziecko idzie do szkoly, flaki mi wywalalo do góry nogami. Nie mogliśmy mieć dzieci, chociaż mamy za sobą 2 in vitro i wszelkie starania. Ale to już nie ten czas, to było by egoistyczne.
2019-05-28 19:44
No tak, 50letnie dziecko idące do szkoły to faktycznie patologia.
2020-04-05 22:34
A ja urodziłam dziecko w wieku 42 lat. Jestem silna, zdrowa i najszczesliwsza na świecie:)))
2023-01-29 19:58
Kochana, mam 47 lat, śmigam jak rakieta, biegam, pływam, chodzę tanczyć do klubu- jak jest dobre światło, to bramkarz pyta czy bilet studencki ;) mam wszystko czego nie miała moja mama gdy jako 19 mnie urodziła, między innymi mądrość życiowa, cierpliwość, spłacony kredyt hipoteczny. Gdyby byla wpadka dalibyśmy radę, tym bardziej, że syn już dorosły. Ale powiem szczerze,że mam nadzieję, że mój brak miesiączki nie ma nic wspólnego z ciążą. Dziś jest tak, a za 30 lat nie wiadomo czy będę. Dlatego tańczę póki mam siłę :)
2019-08-27 17:22
mówi sie ze maciezynstwo w póznym wieku to egoizm i tym podobne. A młode matki to po co niby mają dzieci z takich samych powodów jak dojrzałe - bo wypada, bo trzeba, co ludzie powiedza, bo sie wpadło, itp. I moim zdaniem te młode nie zajmuja sie wcale lepiej tymi dziecmi niz dojrzałe. czasem wrecz przeciwnie, podrzucaja te dzieci rodzicom, zeby sie gdzies wyrwac, zabawic. itp. Wiec nie oceniałabym które matki sa lepsze te starsze czy młodsze. Matka to matka zalezy od jej charakteru, podejscia do dziecka.
2019-10-30 18:39
skończylam 40. Już myślałam że mój czas minął aż tu nagle bach.. kilka tygodni przyzwyczajenia się do nowej sytuacji i wiem, że umrę spełniona. Cokolwiek się wydarzy - chciałam, próbowałam i dostałam. Nie wyglądam młodo ale jakie to ma znaczenie?
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Filmy