Moja mama, twój tata, mój syn, twoja córka - niełatwo jest funkcjonować w rodzinie rozbitej, w rodzinie "poskładanej" również. Kiedy dorośli się rozstają, cierpią na tym zarówno oni sami, jak i dzieci. Po rozwodzie kolejne schody do pokonania to nowy partner i jego potomstwo.
Konflikty pojawiają się na każdym polu: wynoszenie śmieci, wakacje, kieszonkowe dla dzieci, wyjazdy na basen - za każdym razem ktoś czuje się pokrzywdzony, zaniedbany, niesprawiedliwie potraktowany. Katastrofa na polu porozumienia wisi w powietrzu.
-
Jeśli pojawiają się konflikty między dziećmi, które przebiegają i kończą się normalnie, rozwojowo - nie należy panikować. Gorzej, jeśli są to konflikty między dzieckiem a partnerem, bo np. syn jest zazdrosny o nowego mężczyznę swojej mamy - mówi
Iwona Kałdońska, psycholog kliniczny ze Stowarzyszenia Psychologów Chrześcijańskich.
Nowy partner, który pojawia się w domu, to informacja dla dziecka, że poprzedni "ład" już nie wróci, że "obcy" będzie chciał zająć miejsce mamy lub taty. To wywołuje strach. Należy pamiętać, że dziecko ma prawo na "wyzłoszczenie się", potrzebuje czasu na oswojenie się z nową sytuacją.
-
Alarmujące są okoliczności, w których dziecko przejawia zachowania niezgodne ze standardami społecznymi, jeśli np. jest agresywne - ostrzega Iwona Kałdońska.
Każda radykalna zmiana w zachowaniu dziecka powinna wzmóc czujność rodzica. W tej sytuacji należy też zwrócić uwagę na to, jak nowy partner odnosi się do dziecka. Najtrudniejsza sytuacja to ta, gdy jest agresywny. Wówczas niezbędna jest pomoc specjalisty, np. psychologa. W skrajnych przypadkach rodzic, niestety, musi wybrać między nowym partnerem a bezpieczeństwem własnego dziecka.
Gdy dziecko wchodzi w okres dojrzewania, wówczas konfliktów jest najwięcej. Warto wtedy ustalić, w jakich decyzjach "nowy rodzic" uczestniczy, a w jakich nie. Często bowiem młody człowiek uważa, że nowy partner nie jest rodzicem i nie ma prawa uczestniczyć w dyskusji. Ważne, by wytłumaczyć dziecku, że we wspólnym gospodarstwie domowym wiele spraw omawia się ze wszystkimi domownikami. Dobrze, gdy nowy partner pyta o zdanie młodego człowieka, niezależnie od tego, czy chodzi o sprawy niższej rangi (np. zakup nowych mebli), czy ważniejsze kwestie. Niewskazane jest zmuszanie do rozmowy. Nacisk wywołuje jeszcze większy opór. Trzeba pamiętać, że ważny jest język, sposób, w jaki się rozmawia. Niedopuszczalne są pyskówki. Podstawą jest szacunek: dorosłego do dziecka, ale też w drugą stronę. Ważne też, żeby oswajać dzieci z nowymi okolicznościami, rozmawiać z nimi, tłumaczyć, pytać o ich opinie i uczucia.
Nie można wymagać od nowego partnera, żeby kochał dziecko. Można za to poprosić, aby starał się okazywać dziecku czułość i szacunek. Dorosły powinien też pamiętać, że wiek i życiowe doświadczenie dają mu przewagę nad młodym człowiekiem. A tej w żadnym wypadku nie wolno mu wykorzystywać.
Możliwe są też sytuacje, że to dorosły dąży do konfliktów z dzieckiem bądź konflikty pojawiają się tylko między dorosłymi. Jeśli stan napięcia w rodzinie przedłuża się i utrudnia codzienne funkcjonowanie, wówczas warto zgłosić się do specjalisty. Pierwszym kontaktem może być nauczyciel dziecka bądź szkolny pedagog. Można też zgłosić się do poradni psychologiczno - pedagogicznej, poszukać pomocy u psychologa, terapeuty czy nawet psychiatry.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy