Pani Małgorzata ma 38 lat, a od 10 lat jest szczęśliwą mężatką. Bardzo kocha swojego męża i dzieci, pomimo tego, że podczas studiów doświadczyła też udanego, trzyletniego związku z kobietą. Niemożliwe? A jednak: osoby biseksualne w naszym społeczeństwie stanowią większą grupę niż homoseksualne.
tak, myślałem(łam) o tym długo, aż w końcu zdecydowałem(łam) się spróbować
26%
tak, ale na fantazjach się skończyło - nie miał(a)bym odwagi spróbować
14%
nie, ale nie zaprzeczam temu, że podobają mi się i kobiety, i mężczyźni. Jeśli jednak mowa o związku, to tylko z osobą przeciwnej płci
9%
nie, nigdy nie miałem(łam) takich fantazji
51%
Osoby heteroseksualne zakochują się i pożądają seksualnie osób płci odmiennej, a osoby
homoseksualne - osób tej samej płci. Istnieje też grupa
biseksualistów, którzy deklarują, że nie zakochują się w płci, ale w człowieku i równie atrakcyjne mogą być dla nich zarówno kobiety, jak i mężczyźni.
Według norm zarówno medycznych, jak i psychologicznych,
żadna orientacja seksualna nie jest zaburzeniem. Uznaje się ją najczęściej za cechę wrodzoną i niezmienną - naturalny element tożsamości i osobowości człowieka.
Ani homoseksualizmu ani biseksualizmu nie leczy się, podobnie, jak nie sposób procedurami medycznymi czy psychoterapią "wyleczyć" heteroseksualności.
Proces odkrywania i rozumienia swojej orientacji seksualnej zazwyczaj rozpoczyna się jeszcze w dzieciństwie, ale najintensywniej przebiega w okresie dorastania.
Z badań przeprowadzonych wśród homoseksualnych mężczyzn wynika, że niemal 50 proc. z nich pierwszy raz odczuło pociąg seksualny do innego mężczyzny między 13 a 16 rokiem życia. Aż 72 proc. homo- i biseksualnych mężczyzn było całkowicie pewnych swojej orientacji seksualnej przed ukończeniem 18 roku życia.
Wśród kobiet - lesbijek do uświadomienia sobie swojej orientacji seksualnej i pierwszych związków z kobietami dochodzi zazwyczaj nieco później niż u mężczyzn, ok. 20 roku życia.
Wielu nastolatków zastanawia się, czy fakt, że zakochali się w koledze/koleżance tej samej płci oznacza, że są i będą homoseksualni. Nie zawsze tak jest.
Wielu ludzi w okresie dojrzewania miało incydentalne kontakty homoseksualne. Zarówno dorastającym chłopcom, jak i dziewczętom zdarza się całować i dotykać z osobą tej samej płci, są ciekawi swojej nagości, a nawet zakochują się w sobie. Wynika to z ciekawości i naturalnej potrzeby budowania swojej tożsamości na bazie prób i eksperymentów. Możliwe, że w dorosłym życiu osoby te będą jednak całkowicie heteroseksualne.
O homoseksualizmie nie musi świadczyć również oglądanie zdjęć erotycznych i pornografii homoseksualnej, sny o seksie homoseksualnym, ani nawet zbliżenie intymne z osobą tej samej płci. Jest jednak również możliwe, że młodzieńcze fantazje i eksperymenty okażą się zwiastunem przyszłej orientacji homoseksualnej lub biseksualnej. O homoseksualizmie możemy mówić wtedy, kiedy osoba tej samej płci jest preferowanym partnerem i tylko osoba tej samej płci budzi pożądanie seksualne oraz uczucia romantyczne, potrzebę bliskości i intymności.
Również osoby, które jednoznacznie i z całą pewnością określają siebie jako homoseksualne wchodzą także w związki heteroseksualne. Dzieje się tak z różnych przyczyn.
Część osób homoseksualnych postanawia ukrywać swoje preferencje z obawy przed odrzuceniem i brakiem tolerancji (w rodzinie, w pracy czy na ulicy). Tworzą związki z osobami płci przeciwnej i niekiedy są to relacje udane, gdy obie strony zaspokajają swoje potrzeby seksualne samodzielnie lub poza związkiem, a wobec siebie czują sympatię, szacunek i przywiązanie. Według badań prof. Izdebskiego
wśród gejów powyżej 50 roku życia aż 90 proc. miało kontakty seksualne z kobietą. Wśród mężczyzn homo- i biseksualnych, którzy jednak preferują partnerów męskich, niemal 50 proc. miało w ciągu życia 2-5 partnerek - kobiet. Często jednak relacje te były jedynie eksperymentem, który potwierdzał orientację homoseksualną.
Niestety, istnieje duże ryzyko, że heteroseksualne małżeństwo, w którym jedno z partnerów było pewne swoich jednoznacznie homoseksualnych preferencji, rozpadnie się. Niekiedy przez długie lata homoseksualny mężczyzna trwa w małżeństwie.
Szacuje się, że ok. 1/3 homoseksualnych mężczyzn zakłada rodziny (wśród nich są także ci, którzy nie wiedzą, że są homoseksualni, wypierają swoje potrzeby). Mężczyźni ci kochają swoje dzieci i poświęcają się opiece nad nimi, prowadzą z żoną zwyczajne życie towarzyskie, małżeński seks nie jest jednak dla nich atrakcyjny, unikają go. Część z nich postanawia wtedy prowadzić sekretne drugie życie, w którym spełni swoją potrzebę miłości do mężczyzny. Podobne sytuacje mają miejsce w rodzinach, w których żona jest lesbijką i odchodzi od męża do związku z inną kobietą.
Ujawnienie homoseksualnego romansu jednego z małżonków jest dużym szokiem i kryzysem dla całej rodziny. Zazwyczaj prowadzi do rozwodu.
Według obecnych standardów żadna orientacja seksualna nie może być poddawana "leczeniu" przez psychologów, seksuologów ani psychiatrów. Są jednak sytuacje związane z orientacją seksualną, w których warto skorzystać z pomocy terapeutycznej. Najczęstszą z nich jest sytuacja, w której
człowiek nie wie, jakiej jest orientacji - nie rozumie swoich potrzeb,
nie potrafi odnaleźć się w żadnej grupie, wszystkie związki, które tworzy nie udają się i sprawiają mu cierpienie. Taka niepewność i niepokój co do własnej tożsamości może prowadzić do stanów lękowych, depresji, a nawet samobójstw. Częściej dotyczy nastolatków i osób młodych, ale również osób dorosłych. Celem psychoterapii jest pomoc w poszukiwaniach i odkryciu odpowiedzi na pytanie "kim jestem" - wsparcie w kształtowaniu tożsamości i dojrzałej osobowości.
Drugą sytuacją, w której należy skorzystać z pomocy psychologicznej jest,
gdy osoba homoseksualna lub biseksualna nie akceptuje swojej orientacji seksualnej, zaprzecza jej i czuje nienawiść do samego siebie za to, jakie ma preferencje. Często dotyczy to osób pochodzących z tradycyjnych, religijnych rodzin, w których dziecko przejęło od rodziców jednoznacznie krytyczne poglądy wobec homoseksualizmu... po czym samo odkryło, że jest homoseksualne. Rodzi to ogromny dysonans i zagubienie. W tej sytuacji psychoterapeuta ma na celu zrozumienie przyczyn konfliktu, a także
odkrycie rzeczywistych preferencji seksualnych oraz ich zaakceptowanie i takie wplecenie ich w życie, aby nie były źródłem cierpienia.
Z pewnością szczególnego wsparcia i pomocy potrzebują również te osoby, które czują się oszukane, ponieważ przez lata żyły z partnerem, który ukrywał przed nimi swoje homoseksualne preferencje.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy