Twoje życie kręci się wokół jedzenia? Nie jesz już cukru, pieczywa, glutenu, mięsa, stosujesz ciągle nowe diety, albo wręcz przeciwnie: miewasz napady obżarstwa. Zaburzenia odżywiania niejedno mają imię. Najpowszechniejsze to: dodatni bilans energetyczny, anoreksja, bulimia czy zaburzenia związane z kompulsywnym jedzeniem. Wszystkie łączy spektrum problemów z zakresu psychiatrii, takich jak: negatywny obraz własnego ciała, brak akceptacji samego siebie, trudność w rozładowywaniu emocji czy potrzeba nadmiernej kontroli wszystkich aspektów życia, w tym także odżywiania.
nic mi na ten temat nie wiadomo
10%
Masz problem z jedzeniem? Każde z zaburzeń odżywiania ma inny przebieg i objawy, jednak wszystkie wpływają destruktywnie na organizm człowieka. Powodują ogromne spustoszenie w organizmie chorego, są realnym zagrożeniem dla jego zdrowia, kondycji psychicznej, a w skrajnych przypadkach nawet życia.
Jak w przypadku wielu innych chorób, te również dają o sobie znać już na początku. Dlatego niezmiernie istotne jest zauważenie, że problem dotyczy kogoś z naszych bliskich. Dopiero po jego zidentyfikowaniu można pomóc danej osobie.
Dlaczego jemy więcej, niż potrzebujemy?
Zbędne kilogramy prowadzą do otyłości
Brak ruchu, nieświadome spożywanie kalorii, chaotyczne, nieregularne spożywanie posiłków, brak śniadań, zły wybór płynów, nieodpowiednie przyrządzanie potraw - to wszytko wpływa na powstawanie dodatniego bilansu energetycznego. Z kolei długotrwałe zaburzenie bilansu energetycznego, kiedy to energia spożyta przekracza energię wydatkowaną, powoduje otyłość.
- Dodatni bilans energetyczny to jeden z najczęściej spotykanych problemów żywieniowych. Nadmierne spożycie tłuszczów, zwłaszcza nasyconych, oraz cukru, zbyt niski udział energii z węglowodanów złożonych, wysokie spożycie cholesterolu i soli kuchennej. Już ok. 80 proc. dzieci i młodzieży ma nadwagę i otyłość, a 22 proc. cukrzycę. Należy też podkreślić niedostateczne spożycie składników mineralnych, niedostateczne spożycie witamin antyoksydacyjnych oraz z grupy B, co powoduje stany depresyjne i problemy ze snem. Równie istotnym problemem jest nieregularne spożywanie posiłków - podkreśla dr Mariusz Brodnicki, ekspert, wykładowca Wyższej Szkoły Zdrowia w Gdańsku.Otyłość to nie tylko problemy z "boczkami" czy parę kilogramów, które pojawiają się po wakacjach czy świętach, to choroba, która stanowi zagrożenie dla zdrowia, a czasem i życia.
Stanem ostrzegawczym w przypadku otyłości powinna być dostrzegana wcześniej nadwaga - to sygnał alarmujący, że najwyższy czas zacząć walczyć z nadmiarem kilogramów.
Nieważne, ile ważę, muszę schudnąć
Odchudzasz się od zawsze i co miesiąc masz inny detoks i inną dietę? Niezależnie,zby ile ważysz - i tak przydałoby się jeszcze schudnąć? Nie spotykasz się ze znajomymi, bo oni jedzą pizzę? Po pewnym czasie pojawia się brak łaknienia, zawroty głowy, zwolnienie akcji serca, bóle mięśni, spadek temperatury ciała, wypadanie włosów, pojawienie się na skórze meszku czy bezsenność.
Anoreksja zaczyna się zazwyczaj bardzo niewinnie. Osoby cierpiące na tę chorobę postrzegają siebie jako zbyt grube i dążą do utraty wagi. Jednak droga do idealnej sylwetki prowadzi przez skrajne ograniczenie ilości przyjmowanych pokarmów i ich wartości kalorycznej, wycieńczające i wielogodzinne ćwiczenia fizyczne, a także używanie środków przeczyszczających. Osoba ze zdiagnozowaną anoreksją ekstremalnie nie docenia wyglądu swojego ciała i nadmiernie kontroluje swoją wagę. To poczucie kontroli jest silnie związane z poczuciem własnej wartości.
- Poczucie kontroli nad własną wagą jest jednym z głównych wyznaczników poczucia własnej wartości. Po drugie muszą nastąpić zachowania, których celem jest osiągniecie, a później zachowanie wagi ciała stanowiącej 85 proc. normy albo niżej. Obecnie uważa się, że BMI pomiędzy 17,5 i mniej a 18,9 zaliczane jest do niedowagi, a BMI 19-19,9 do niskiej wagi, która nie jest jeszcze nadmiernym wychudzeniem. Do owych zachowań zaliczamy forsowne ćwiczenia fizyczne, głodówki, usiłowanie spożywania posiłków w swoim pokoju, tak żeby można było się ich łatwo pozbyć, wybór określonych produktów - zazwyczaj jest on bardzo zawężony, obsesyjne liczenie spożywanych kalorii z tendencją do przeceniania kaloryczności przyjmowanych produktów - mówi Agata Szczerkowska, psycholog, dietetyk z Centrum Dietetyki Żywienia i Zdrowia JemZdrowo w Sopocie. Zdecydowana większość osób chorujących na anoreksję to kobiety. Przez zaburzenia odżywiania mogą występować u nich zaburzenia hormonalne prowadzące do wtórnego braku miesiączki.
- Miesiączka zanika pod wpływem zmian zachodzących w gospodarce hormonalnej ekstremalnie wychudzonej osoby. Natomiast to kryterium jest obecnie dyskutowane, na anoreksję zapadają coraz młodsze dziewczynki, u których pierwsza miesiączka jeszcze nie miała szansy wystąpić. Anoreksja może dotyczyć także chłopców i odsetek w ich populacji w ostatnich latach wzrasta. Anoreksja może przeplatać się z epizodami bulimicznymi. Mówimy wówczas o typie anoreksji bulimicznym - w odróżnieniu od restrykcyjnego - bez epizodów objadania. Anoreksja może też pojawić się w okresie menopauzy, zjawisko interpretowane jest jako próba odzyskania (pozornego oczywiście) poczucia kontroli nad upływającym czasem i poprzez ekstremalną szczupłość odmłodzenie sylwetki i nadanie figurze cech dziewczęcości, młodości, a szczupły i drobny wygląd tak powszechnie się kojarzy - dodaje Agata Szczerkowska.
Każdy powód jest dobry, jeśli cierpisz na kompulsywne objadanie się
Zdarza ci się spędzić całe dnie na kanapie objadając się chipsami i lodami na przemian? Siedząc w pracy większość wolnego czasu spędzasz na przeglądaniu zdjęć apetycznego jedzenia? Zjadasz paczkę ciastek, żelków, pizzę i trzy czekolady w ciągu jednego dnia, bo nie panujesz nad tym, co jesz?
Żarłoczność psychiczna, czyli bulimia, podobnie jak anoreksja jest powiązana z obsesyjnym kontrolowaniem wagi i wyglądu osoby chorej. Objadanie się często współwystępuje z jedzeniem kompulsywnym. Dużo, w krótkim czasie i ponad zapotrzebowanie, nieraz znacznie więcej.
- Nadmierna kontrola wagi jest wyznacznikiem samooceny, nastroju oraz poczucia własnej wartości. Po drugie muszą występować epizody napadowego objadania się, czyli tzw. binge eating. W trakcie napadu przyjmowana jest obiektywnie zbyt duża ilość pożywienia zważywszy na okoliczności, osoba w trakcie epizodu objadania ma wyraźne poczucie braku kontroli nad sobą. Nie może przestać jeść, a objadanie kończy się zazwyczaj, kiedy już fizycznie nie można zmieścić w żołądku większej ilości jedzenia. U niektórych osób chorujących na bulimię ilość kalorii przyjmowanych jednorazowo może sięgać nawet 10 tys., ale zazwyczaj jest to jednak od 3 do 5 tys. kalorii. Po epizodzie następuje tak zwane oczyszczanie, czyli próba pozbycia się jedzenia poprzez prowokowanie wymiotów, używanie środków przeczyszczających oraz odwadniających - moczopędnych. I tu dochodzimy do trzeciego kryterium czyli występowanie działań, zachowań związanych z nadmierną kontrolą masy ciała, czyli wymienione przed chwilą rodzaje oczyszczania oraz długotrwałe restrykcje dietetyczne pomiędzy epizodami objadania. Dla diagnozy czystej postaci bulimii, konieczne jest wykluczenie anoreksji - wyjaśnia Agata Szczerkowska. Jak wyjść z zaburzeń odżywiania?
Leczenie zaburzeń odżywiania jest bardzo trudne, ponieważ chorzy często nie chcą poddawać się terapii. Osoba cierpiąca na anoreksję, bulimię lub też pochodne choroby powinna zostać zdiagnozowana przez psychiatrę.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy