|
|
Alina Wiśniewska
2007-02-01 12:42
Jestem młodą mamą. I nie wyobrażam sobie jak można by było zabić dziecko, nawet gdyby było nie wiem jak bardzo chore. Ludzie dla własnej wygody potrafią znieść wszystkie prawa, wszelkie zasady. Nawet to najważniejsze prawo - prawo do życia. I kto miałby decydować o tym czy mogę żyć, czy nie? Jak wielkim jest człowiek, który potrafi przyjąć cierpienie i ból! Znam Rodziny wychowujące kalekie dzieci. Nie wyobrażają sobie bez nich życia.
2007-02-01 13:03
Wścieklak to ząbkujące dziecko, które właśnie odkryło że prawie umie chodzić i ciągle ćwiczy. Niestety nic nie wychodzi, ani zęby ani chodzenie..Jak sie zatrzyma jest dodatkowo głodne, bo przy takim ruchu powinno mieć napęd na kotlety a nie mleko.
Co do ""potępienia rodziców'' faktycznie sama też nie zauważyłam jak miałam okazję uważnie przeczytać. Miałeś rację, czytanie ze zrozumieniem w tej sytuacji to mój obecny problem (pewnie nie jedyny):) Trzeba podesłać linka LPRom i różnym rydzykom, to potępią i będę miała racje.
2007-02-01 13:20
A ja znam realia zycia kobiety, ktora urodzial dwojke niepelnsparwnch dzieci, nikt jej nie pyta, jak ona sobie daje rade, szczegolnie teraz, gdy jeno z dzieci ma 25 lat nie widzi, nie umie chodzic, nie mowi tylko czasami krzyczy. Wiem ze ona kocha swoje dzieci, ale gdyby to tylko bylo mozliwe, pewnie zrobilaby wszystko, zeby urodzily sie zdrowe
2007-02-01 13:23
Ile kobiet je przechodzi?
No są zabronione przez kler,
2007-02-01 13:37
ale nie potrafię kilku połączonych komórek (ośmiu) na etapie embrionalnym nazwać dzieckiem. Sorry -ja po prostu tego nie czuje. Nie wiem jak wyodrębnic ten moment kiedy kilka komórek staje się człowiekiem - dzieckiem, ale jako matka poczułam moment, w którym wiedziałam, że to juz nie jakas zygota itp tylko moje dziecko.
Komisje etyczne tak, ale wszelkie możliwości medyczne mogące pomóc w urodzeniu zdrowego dziecka - też TAK a skoro nie ma owych komisji to Show Must Go On.
Naszym życiem steruje przypadek - więc fakt iż się wyrzuca komórki, z których, teoretycznie, mogło by się urodzić rodzeństwo - cóż. Nawet nie powiem, że mi przykro, bo tego nie czuje, to tylko komórki!!!! Codziennie, świadomie lub mniej, wyrzucamy kilkadziesiąt a nawet więcej swoich komórek w różnej postaci - czy mam płakać bo za 10 lat okaże się, że z każdej pojedyńczej można by wyodrębnić człowieka (niby science fictions - ale czy naprawde?)
Wszystko pozostawmy sumieniu rodziców i etyce lekarzy. Najgorsze tylko, że sumienie i etayka ewoluują w miarę potrzeb.....
2007-02-01 13:42
No wlasnie i tu jest pies pogrzebany, wszystko byloby ok, gdybysmy nie wiedzieli, ze natura ludzka jest podatna na np mamone
2007-02-01 13:58
" Wszystko pozostawmy sumieniu rodziców i etyce lekarzy. Najgorsze tylko, że sumienie i etyka ewoluują w miarę potrzeb....."
I TU SEDNO- SUMIENIE EWOLUUJE,
JEDNA MATKA "POCZUJE", ZE TO DZIECKO A NIE ZAYGOTA W MOMENCIE POCZUCIA RUCHóW ( mniej więcej 4-4,5 mc-ca),
druga matka poczuje, że to nie zygota, nie nawet płód- choć to bliżej człowieka, ale że TO JEJ DZIECKO, DOPIERO GDY Sę URODZI.
CZYLI SUMIENIE nie zależy od zasad, od pewników naukowych ( 8 komórek to zarodek człowieka- na zachodzie zamrażają takie zygoty, by "nie zabijać"), ale od CZUCIA, a każdy czuje co innego.
CIEKAWE, że PłóD MOżE BYć SPADKOBIERCą ( WARUNEK, Z EURODZI SIę żYWY), CZYLI W śWIETLE PRAWA JEST CZLOWIEKIEM a w świetle niektórych sumień - nie.
Nie jestem za muszaniem - do czy przeciw, każdy sam dokonuje wyboru, ale poglądy można wypowiedzieć.
2007-02-01 14:18
Ale czy czujesz, że jesli rodzice są świadomi tego, że nastepne lub (obojętnie) pierwsze dziecko jest obarczone wada genetyczna to powinni zdecydować sie na jego urodzenie czy na ingerencje medyczną , nawet pozaustrojową, nawet gdy 7 z 8 komórek musi zostać wyrzuconych (uh - straszne slowo, ale chyba prawdziwe)?
2007-02-01 14:28
by jego życie nie poczęło się kosztem innego
kiedy sięjest doroslym trzeba sie umieć zdobyć na wyrzeczenia i odpowiedzialność
tak sądzę
tu był jakiś forumowicz z mukowiscydozą , który właśnie pisał, że rodzice nie podjęli tej decyzji.
i ktoś pisał o rodzinie , która majać dzieckop z zesp. Downa, i robiąc badania gentyczne, zdecydowała sie zaadoptować dzieci- gdyz rokowania były złe.
2007-02-01 14:57
zastanawiałam się czy wiedząc, że mam możliwość, nazwijmy ja techniczną, nawet pozaustrojowo, nawet z materiałem genetycznym innego menżczyzny zaadoptować dziecko...Wiem, że było by to korzystniejsze dla dziecka adoptowanego, prospołeczne, szlechetne. Niestety jednak zaglądając w głąb siebie wiem, że nie. Gdybym tylko musiała a następnie miałabym taką możliwość to zdecydowałabym sie na zapłodnienie pozaustrojowe i poród.
A jesli chodzi o wyrzeczenie się drugiego dziecka. Dla mnie te 7 koórek to nie dziecko, to nie człowiek, to po prostu 7 komórek a jeśli jedna mogłaby sie przekształcić w mije dziecko to skorzystałabym z tej szansy.
Myślę, że w przypadku osoby z mukowiscydozą równiez inne względy wchodziły w rachubę. Te wybory nie są proste i to nie o to chodzi.
Nie demonizowałabym owego wyrzucania 7 komórek ani nie wmawiała majestatyczności pierwszych dni po zapłodnieniu - np do momentu podziału komróki na 8.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Filmy